"Soczewka postrzegania" warunkująca wybory, a więc sposób doświadczania Rzeczywistości jest naturalną konsekwencją naszego rozwoju.

Czym jest, Twoim zdaniem, świadome kształtowanie soczewki postrzegania?

Czy dostrzegasz związek pomiędzy świadomym wyborem w ramach kształtowania osobowości, a możliwością spełnienia Twoich marzeń?

Możesz mieć wielkie marzenia, górnolotne myśli, ale ziemska satysfakcjonująca realizacja wymaga zrozumienia konieczności rozwoju determinacji i nieugiętości, odwagi i nieustraszoności, miłości własnej i obdarowania tą Energią wszystkiego, co Jest. Mądrość jest skutkiem podążania drogą wyborów z poziomu odczuwania Miłości. Inne cechy takie jak pokora, sprawiedliwość, uczciwość, upór i konsekwencja, pojawiają się w naturalny sposób jako skutek takiej podróży. Kreacja serca, to nie droga usłana płatkami róż, często wręcz przeciwnie. To konsekwentna i świadoma transformacja starych wzorców przekonań, aby nowe Światło i nowa wiedza mogły zagościć w naszym doświadczeniu.

Dlaczego ludzie nieustannie oceniają lub osądzają, krytykują bądź opiniują? Czym jest ich osąd: prawdą o innym człowieku czy kopalnią wiedzy o ich niezaspokojonych potrzebach czy też cechach ich osobowości stanowiących filtr postrzegania rzeczywistości? Czym jest opiniowanie dotyczące funkcjonowania innego człowieka bez wiedzy o kształcie jego realnego życia czy uwarunkowaniach rozwojowych? Czy plując w studnię poprawisz jakość wody? Może nadejdzie czas, że będziesz mógł pić wodę jedynie z tego źródła...

Za każdym osądem leży Twoja niezaspokojona potrzeba. Za każdym spostrzeżeniem, którym dzielisz się z bezpośrednio zainteresowanym, leży empatia i miłość. Osąd płynie z braku zaspokojenia, spostrzeżenie z chęci pomocy, z naturalnego odruchu serca.

Co uzyskujesz osądzając drugiego?
Iluzję nieomylności... podniesienie samooceny kosztem innego, a może wyobrażenie o własnej mądrości?
Czy dostrzegasz destrukcję towarzyszącą każdemu osądowi?
Z perspektywy duchowej jedności wszystkich i wszystkiego, taki rodzaj przejawiania się w relacjach, to czysty absurd. Kto bowiem osądza kogo?

Jak traktują starożytne Wedy, ludzka osobowość pozostaje pod wpływem trzech sił materialnej natury: DOBROCI, PASJI I IGNORANCJI. Dominująca siła decyduje o jakości życia tak jednostki, jak i całej społeczności.

Siła dobroci warunkuje optymalny rozwój człowieka polegający na stałym wzroście poziomu wibracji uzyskanym dzięki nieustannej transformacji osobowości. Transformacja prowadzi do ukształtowania szlachetnych cech, które decydują z jednej strony o pięknie ludzkiego doświadczenia, z innej, stanowią kody dostępu do wyższych wymiarów i umożliwiają pozostanie w nich.

Siła pasji warunkuje dynamiczny rozwój technologii, ale niekoniecznie człowieka. Z uwagi na swą naturę - imperatyw ekspansji, człowiek podlegający oddziaływaniu tej siły może rozwijać cały szereg wewnętrznych cech, które udaremniają doświadczenie spełnionego życia, jak i wzrost poziomu wibracji osobistej. Często ludzie pod wpływem inspiracji są twórcami wielkich technologii, z drugiej strony pomimo wykorzystania medytacji dla ich pozyskania tudzież uspokojenia umysłu, ciężko chorują. Choroba jest następstwem spadku poziomu energii, który wiąże się z posiadaniem cech udaremniających doświadczenie spokoju i harmonii w ramach ziemskiej realizacji. Cechy osobowości ukształtowane pod wpływem siły pasji mogą inicjować rozwój pod wpływem siły dobroci lub degradować w kierunku destrukcji siły ignorancji.

Czy można wykreować harmonię w ludzkim doświadczeniu bez bazy, którą jest Miłość?
Z mojej perspektywy, nie. Dlaczego zatem w programach edukacyjnych, których celem jest stworzenie dobrze funkcjonującej ludzkiej osobowości zabrakło miejsca na tak istotną dla całego procesu wiedzę?

Co rozumiem pod pojęciem Miłość własna? Szacunek dla własnego życia, tudzież życia innych istot, a w nim dla wyborów i ich skutków, które pojmuję jako bazową edukację. Silna osobowość ukształtowana na bazie Miłości nie ma nic wspólnego z wielkim ego - produktem żądzy bycia i posiadania.

Żądza bycia i posiadania - władzy, poklasku, pieniędzy i wszelkich splendorów niewiele ma wspólnego z szacunkiem i troską o siebie i innych, a bardzo dużo z rywalizacją, manipulacją i innymi technikami utwierdzania się w przekonaniu o własnej wyobrażonej wielkości.

Smutne jest to, że tak "wyprodukowana wielkość", często bazująca na niskiej samoocenie i wielkiej umiejętności maniupulowania ludźmi, nie ma nic wspólnego z realnym poziomem rozwoju świadomości. Dlaczego?