Tylko Cisza Jest.
Miłość ujawnia potencjał Ciszy.
Kochaj i upiększaj Ciszę swoimi myślami, słowami, działaniem lub trwaj w błogości zjednoczenia z Ciszą.
Jeśli jej nie odczuwasz, poszukaj blokad, które udaremniają Ci poczucie radości życia i niezrealizowanych aspektów swej osobowości — pragnień Duszy.
Realizacja pragnień to droga do uzdrowienia i odkrycia odwagi — jednej ze szlachetnych cnót Duszy.
Uzdrowienie tkwi w realizacji siebie z Miłością do siebie i świata.
Dlaczego?
Miłość jest Energią Stwórczą całości manifestacji i tylko Miłość ma moc zmiany i uzdrowienia, przywrócenia jedności z Boską matrycą.

Sztuka tworzenia harmonijnego życia to największe wyzwanie dla współczesnego człowieka.
Drogą opuszczenia starych wzorców tworzenia rzeczywistości jest Miłość.
Zatem:
Skup się na własnym sercu.
Twórz z jego odczucia.
Zamieniaj odczucie na myśli, słowa i czyny.
Świat zewnętrzny potraktuj jak lustro, w którym możesz oglądać własną twórczość.
Zmienić świat można w jeden sposób, zmieniając siebie.
Upadek starych struktur tworzenia rzeczywistości odbędzie się wtedy, kiedy każdy człowiek zaakceptuje to, co wcześniej stworzył, a teraz zgodnie z Prawem Przyczyny i Skutku dla wymiaru 3D, doświadcza, a jednocześnie, pomimo bólu i cierpienia, nadal z uporem i cierpliwością, determinacją i wytrwałością, będzie korzystał z potencjału serca dla wyrażenia siebie.
Czasami jedyną namacalną nagrodą jest sam akt twórczy.

Odpowiedzialność.
Często na wydźwięk tego słowa kurczymy się wewnętrznie.
Dlaczego?
Myślę, że to spuścizna przeszłości, wdrukowanych przez presję innych, wzorców nieharmonijnego doświadczania siebie.
Spójrzmy z innej perspektywy na to określenie.
Odpowiedzialność za zawartość umysłu, za myśli, które generujemy, umożliwia nam wybór tych, które pragniemy urzeczywistnić.
Odpowiedzialność za uczucia, w sytuacji presji niższych wibracyjnie emocji, akceptacja, iż źródłem jesteśmy sami, umożliwia nam szukanie i znalezienie najlepszych opcji do ich transformacji.

W tak zwanym "świętym oburzeniu" nie ma nic świętego.
Jest natomiast wiedza o potrzebie uzdrowienia siebie, transformowania własnych przekonań, które eksplodują w konfrontacji z prawdą innego człowieka.
Zamiast zatem oceniać czy osądzać sposób ekspresji innej istoty, skupmy się na darze,  który dzięki niej odkryliśmy, na obszarze własnej istoty, która potrzebuje uzdrowienia.
Za naszymi negatywnymi uczuciami, możemy odkryć niezrealizowane potrzeby, a wraz z ich akceptacją, a następnie realizacją, uwolnimy ból, obecności, którego często nie dostrzegamy,  a który stanowi nieświadomą bazę wyborów i doświadczeń.