Religia w założeniu, to próba strukturyzacji wyobrażenia o świecie w którym żyjemy, tworzymy i doświadczamy i jego związku z nieskończonym i niepoznawalnym. Jednak ducha nie można strukturyzować. Jeśli dostrzegamy ten fakt, zaczynamy penetrację zawartości świata wewnętrznego. Jedni przez szóstą i siódmą czakrę, inni przez czwartą. Poszukujący przez umysł docierają do światów tworzonych przez myśl na subtelniejszych poziomach twórczych - świat astralu. Poszukujący przez serce docierają do jedności wszystkich i wszystkiego.

***

Z mojej perspektywy wiedza, to informacja - częstotliwość wibracji, którą odbiorca przetwarza na zbiór pojęć o otaczającej go rzeczywistości. Od poziomu rozwoju świadomości odbiorcy, a tym samym od poziomu wibracji jego jako całości duchowo-materialnej, zależy częstotliwość Powszechnego Pola Energii, z którego informacja zostaje pobrana. Określa to prawo "Podobne przyciąga Podobne". Zasięg warunkuje również dominująca czakra. Inny rodzaj informacji płynie przez trzecie oko, inny przez czwartą czakrę. Integracja serce - mózg, albo na subtelniejszym poziomie, Adżni i Anahata czakry, daje opcjonalny dostęp do koniecznej dla rozwoju adepta, informacji.

Każda wcielona Dusza podlega wpływowi sił materialnej natury. Nawet mistrz, który ujrzał swą Boską Naturę pozostaje pod wpływem guny, która dominuje w jego doświadczeniu, jeśli kreuje w tym świecie. Dusza nie czyni nic. Jest czystą świadomością, jak ekran w kinie.

Uwarunkowana Dusza zapomina o swej Boskości w świecie podlegającym wpływowi sił materialnej natury. Dzięki temu może budować swoją Boskość krok po kroku dokonując najwyższego z możliwych dla siebie, wyboru. Kiedy jej wibracja jako uwarunkowanej duszy wzrośnie do poziomu tej części duszy, która nie jest uwarunkowana i cały czas pozostaje w świecie Ducha, może się zintegrować w pełni.

Uwarunkowanie Duszy polega na jej dobrowolnej identyfikacji z tożsamością osobową w celu realizacji tego, czego bez narzędzi takich jak umysł, inteligencja, ciało i ego, uzyskać nie może. Pragnie szczegółowo poznać siebie w każdym z możliwych aspektów, stąd pomysł na kreację.

Uwarunkowana dusza pozostaje pod wpływem niższej od niej samej energii sił materialnej natury: dobroci, pasji i ignorancji. Rozwój prowadzi do uświadomienia sobie obecności tych sił i uwolnienia spod ich wpływu. Wpływ siły dobroci jest integralnie związany z kreacją serca.

Szlachetne cnoty, to skutek drogi rozwoju, gdzie dominuje guna dobroci, a wybory człowieka, bazują na Miłości w odczuciu.

Dusza jest jednością z Bogiem. W zamanifestowanym świecie doświadcza zgodnie z uwarunkowaniem przez siły materialnej natury. W ten sposób poznaje siebie, swój potencjał w doświadczeniu. Kiedy uwarunkowana Dusza wzrośnie w energię i wiedzę, otwiera wrota swego serca na Miłość. Wówczas jej rozwój przyspiesza, bowiem Miłość jest biletem pierwotnym do czystej wibracji Duszy. Budowanie swego doświadczenia na bazie odczuwania Miłości prowadzi do wzrostu wibracji i zmiany rozumienia siebie i swego świata. Konsekwencją kreacji serca jest naturalne kształtowanie szlachetnych cnót, które stanowią o sposobie widzenia i są bazą do tworzenia swego świata. Integracja z Duszą jest uwarunkowana poprzez kreację serca.

Ego jest puste. To uwarunkowana świadomość czyni jest wtórną tożsamością. Czyni to dla wyrażania siebie i poznania swego potencjału. Nie należy mylić ego, z żądzą. To żądza jest największym problemem tej przestrzeni tworzenia. To ona niszczy relacje, wszczyna konflikty, nigdy nie zaspokojona, manipuluje dla partykularnego zysku, zabija dla tak zwanej rozrywki. Jest autorką wszelkiej niegodziwości, kłamstwa, intryg, prawdziwą zabójczynią wiedzy i samorealizacji. Żądza dzieli ludzi, odgradza kobiety od mężczyzn, wprowadza podział społeczeństwa na lepsze i gorsze kasty, odpowiada za niesprawiedliwy podział dóbr i śmierć głodujących. To wszystko czyni żądza i umysł osobowy, który jest dla żądzy, narzędziem sprawczym. Kto ulega jej wpływowi, podąża drogą ciemnej strony mocy i niskich wibracji.