Tworzymy nasze doświadczenia, nasze światy i siebie z wielu poziomów zrozumienia. Komunikacja z innymi  umożliwia poszerzanie oglądu świata współtworzonego. Jeśli kreujemy z odczucia Miłości, potrafimy rozmawiać w specyficznym języku porozumienia i pokoju - języku serca.
Komunikacja, dla której źródłem jest umysł odcięty od odczucia serca, obfituje w konflikty, niezrozumienia, wreszcie odrzucamy to, czego szukamy.
Warunkiem komunikacji w języku serca jest realizacja uczestników poprzez Miłość w odczuciu.

Czy przedmiotowe traktowanie siebie nawzajem, z załącznikiem pod postacią pustych pozbawionych odczucia serca - słów, nazywasz magią?

Czym jest Miłość?

Energia Miłości, to Energia Stwórcza. Tworzy. 
Jej cechą jest uporządkowanie,  które można opisać w języku matematyki, stałość, dzięki której możliwy jest rozwój form życia, zasady, dzięki którym możliwa jest ciągłość doświadczeń - wydarzeń, która służy samopoznaniu.
Spójrz na swoją twórczość, na relacje.
Czy bazą Twojego wyrażenia jest Miłość?
A skoro twierdzisz, że tak, to z jakiego poziomu?
Wyobrażeń?
Uczuć?
Odczuć?
.......................
W odpowiedzi znajdziesz zrozumienie tego, czego doświadczasz.

Dlaczego do harmonijnego rozwoju świadomości potrzebny jest rozwój emocjonalny?

Czy współczesny system edukacji w ramach metodycznego nauczania integruje pracę półkul mózgowych u swych wychowanków?
Czy uwzględnia w ramach programu, rozwój emocjonalny?

Rozwój półkuli logicznej  z pominięciem półkuli intuicyjnej i uczuć wyższych zebrał obfite żniwo w ubiegłym wieku. Dwie wojny światowe i szereg konfliktów o mniejszym zasięgu, to krwawe pokłosie.
Czy nadal będziemy pomijać dostępną wiedzę dotyczącą konieczności rozwoju uczuć wyższych i intuicji, zależy od nas wszystkich.
Realizacja człowieka i realna edukacja zawsze opiera się na potencjale twórczym, do którego dostęp zapewnia intuicja w integracji z uczuciami wyższymi.
Tak rozumiany proces nauczania jest źródłem  korzyści nie tylko w zakresie edukacyjnym, ale i zdrowotnym, społecznym i zawodowym.

Nie programuj siebie.
Nie wrzucaj zbędnych informacji do umysłu.
To droga donikąd, której źródłem jest często zachłanność.
Obserwuj ludzi, przedmioty,  bez oceniania czy osądzania.
Obserwuj myśli i uczucia.
Nie zatrzymuj się na jakiejkolwiek myśli czy uczuciu.
Nie identyfikuj się z nimi.
Pozwól im płynąć.

Kim jest ten, który obserwuje?
Kim jest ten który doświadcza?