Każda relacja jest sposobnością poznania siebie.
Każda relacja daje jedyną i niepowtarzalną szansą na wyrażenie naszych odczuć, uczuć, myśli i przekonań.
Każda relacja przynosi wiedzę o miejscu naszego rozwoju w aspekcie miłości, szacunku, współczucia dla innej cząstki Oceanu Ducha.
Każda relacja będąc lustrem dla nas samych, niesie wskazówki dotyczące kierunku dalszego rozwoju, o ile zaakceptujemy edukacyjny jej aspekt.
Błogosławieństwem trudnych relacji jest możliwość odkrywania naszych wewnętrznych ran i ich uzdrowienia, o ile zaakceptujemy edukacyjny aspekt kontaktów międzyludzkich i przestaniemy oskarżać świat za ich powstanie. Zastanówmy się raczej nad wiedzą na bazie której rozwijamy nasze doświadczenie życia, naszymi ukształtowanymi często karmicznie przekonaniami, a także odpowiedzialnością za własne wybory.
Oskarżanie innych za własne niedoskonałości przynosi jedynie brak zrozumienia dla życiowej lekcji i bezproduktywną stagnację. Człowiek staje się niebezpieczny, jeśli nie bierze odpowiedzialności za swoje myśli, uczucia i działanie.

W jaki sposób wyrażasz szacunek do Energii Życia w innej istocie?

W jaki sposób wykorzystujesz czas swego życia?

Czy identyfikujesz się z wyobrażeniem na własny temat, czy poszerzasz ogląd własnej istoty o system informacyjny, jakim są Twoje odczucia?

Na czym,Twoim zdaniem polega ewolucja istoty ludzkiej?

Rozwój ludzkiej istoty, to konsekwentna praca nad podnoszeniem Energii na wielu poziomach własnego istnienia.

Narzędzi dla realizacji jest wiele, ale o wyborze najstosowniejszych dla danego człowieka decyduje mądrość intuicyjna.

Medytacja niewiele wnosi do realnego rozwoju, jeśli równolegle nie transformujemy Energii na innych poziomach.

U istot wykorzystujących narzędzia do pracy na subtelnych poziomach bez konsekwentnej pracy nad transformowaniem Energii w I, II i III czakrze, często dochodzi do bolesnej dysharmonii w funkcjonowaniu danej istoty jako integralnej całości.

Trzeba wówczas powrócić do miejsca odrzucenia siebie, zlokalizować problem, który wiąże się z brakiem realizacji potrzeb. W miarę możliwości zrealizować potrzebę - uzupełnić brakujące częstotliwości wibracji, by podążać dalej.

Często rezygnujemy z realizacji własnych potrzeb... Nie rozumiemy, że to oznacza jednocześnie stagnację w rozwoju. Dopóki nie wzrośniemy w miłość własną w stopniu umożliwiającym realizację realnej potrzeby, tkwimy w martwym punkcie dla dalszego wzrastania.

Patrzeć i widzieć!

Słuchać i słyszeć!

Otworzyć serce na Miłość i ją odczuwać!

To trudne wzywanie.