Model społecznego funkcjonowania oparty na paradygmacie zwanym Zasadą Odrębności, to nieharmonijny etap w rozwoju świadomości.
Jak twierdzą wszyscy wielcy mędrcy, z uwagi na ogrom cierpienia, który przynoszą doświadczenia odległe od realizacji na bazie uczuć wyższych, należy go jak najspieszniej przebyć, zdobywając stosowną wiedzę dla dalszego wzrostu.

Cierpienie we współczesnym świecie jest wszechobecne z uwagi na system wartości, wokół którego rozwijają się jednostki jak i cała społeczność.
Żądza władzy, bogactwa, rozwoju technologii i splendorów, promowana również medialnie, uruchamia kaskadę zachowań, w których zapominamy o jedności Energii Życia — źródła manifestacji wszystkiego i wszystkich.
Oddalamy się od siebie, a relacje, które tworzymy, są nierzadko źródłem bólu, cierpienia i lęku.
Szukamy rozwiązań w umyśle, ale… dopóki nie zaakceptujemy deficytu uczuć wyższych i nie rozpoczniemy świadomego ich rozwoju, wszelkie starania o integrację z wyższymi częstotliwościami Światła, a tym samym nowego złotego wieku w dziejach Ziemi, będą, poza nielicznymi wyjątkami, pobożnym życzeniem.

Miłość Jest.
To najwyższa Energia Stwórcza.
Dostrojenie serca do tej wibracji to duże wyzwanie dla człowieka. Wymaga zmiany preferencji i priorytetów — wyłomu, który jest potrzebny, aby zmiana się dokonała, transformacji systemu edukacji, w którym priorytetem stanie się rozwój potencjału twórczego dziecka w miejsce nudnego i mało efektywnego programowania.
Od umiejętności utrzymania tego poziomu energii, zależy jakość życia — tak jednostki, jak i całej społeczności.
Model społecznego funkcjonowania na bazie odczucia świadomie rozwijanych uczuć wyższych i w następstwie — Miłości, to podróż do doświadczenia „jedności w wielości i wielości w jedności”.
W konsekwencji tak pojmowanego rozwoju dokonuje się zmiana paradygmatu — bazy społecznego funkcjonowania.
Zasadę Odrębności, która obecnie stanowi bazę dla rozwoju człowieka i całej społeczności, stopniowo zastępuje Zasada Jedności.
Jako konsekwencja, realizacja nowego złotego wieku, w dziejach Ziemi.

Matematyka — święta geometria opisuje ruch Ducha w Próżni.
Skomplikowane układy brył platońskich tworzą świat, nasz dom.
My również jesteśmy twórcami.
Powtarzamy ruch Ducha w Próżni na salę uwarunkowanej Duszy.
To, co tworzymy, poznajemy dzięki doświadczeniu.
Jeśli skutki są odległe od odczuć, zmieniamy przekonania. Uczymy się tworzyć.
Budujemy coraz doskonalej, dzięki doświadczeniu konsekwencji naszych wyborów.