Rozwój, to pojęcie obrazujące ruch w kierunku coraz głębszego samopoznania. 
Koncentracja na skutkach wyrażania siebie bez równoległego spojrzenia w głąb siebie, spowodowana jest poprzez traktowanie iluzji jako rzeczywistości i nienamacalnej rzeczywistości, jako iluzji.

Sposób widzenia rzeczywistości zależy od poziomu rozwoju świadomości.

Harmonijny rozwój obejmuje wiele poziomów ludzkiej istoty. Z perspektywy II poziomu rozwoju świadomości dotyczy ciała fizycznego, emocjonalnego i mentalnego. Doświadczenie subtelniejszych poziomów własnej istoty wiąże się z wyszlifowaniem wewnętrznych cech, które umożliwiają człowiekowi podróż w głąb siebie.

Wielu poznanych przeze mnie ludzi usiłuje pominąć rozwój poziomu emocjonalnego. Problem często sprowadza się do nieumiejętności świadomego zarządzania tym poziomem własnej istoty, czego następstwem jest wyparcie lub inne mechanizmy obrony psychologicznej, które mają gwarantować poczucie stabilności wewnętrznej. Wykorzystywanie mechanizmów obronnych wiąże się z ciągłą inwestycją energii psychicznej w utrzymanie równowagi.

Emocje są traktowane przez wielu moich pacjentów jako zło konieczne, coś co trzeba tłumić, wypierać bądź nie dostrzegać. Konsekwencją takich praktyk są różne problemy emocjonalnej natury. Radzenie sobie z nimi zależy od światopoglądu zainteresowanych. Leczenie, psychoterapia, pułapki związane z uzależnieniami, bądź manipulowanie samym sobą poprzez substancje zmieniające stan świadomości, to tylko przykłady.

Problem tkwi w niewłaściwym rozumieniu tego, czym emocje są.

Zaufanie, odpowiedzialność, lojalność, wierność...
Czy mogą zaistnieć bez Miłości...?...

Miłość jest źródłem i samym tworzeniem. Co uzyskujesz kanalizując coraz pełniejszy dostęp do Źródła?

Rozwój serca, to droga do pełniejszego odczuwania i wyrażania Miłości, korzystania z jej potencjału kreatywnej mocy oraz wiedzy, która jest zintegrowana z tą Energią. Jakie znasz klucze otwierające ludzkie serce?

Żyjemy w świecie wypełnionym informacjami z różnych dziedzin życia. Wydawałoby się, że wiedza ta przyczynia się do stałego wzrostu dobrostanu psycho-fizycznego, w tym odczucia szczęścia, ale jak twierdzą na podstawie długoletnich badań twórcy psychologii pozytywnej, dobrobyt wynikający z technicyzacji życia w niewielkim stopniu przyczynia się do odczuwania stanu zwanego szczęściem. Dlaczego?

Doświadczanie przyjemności jest cudowną sposobnością do poznawania siebie w aspekcie doznań zmysłowych, ale jak twierdzi profesor Seligman, przy wielokrotnym powtórzeniu przeradza się w znużenie. Zatem, czemu lub komu służy eskalacja informacji dotyczących zmysłowego zaspokojenia?

Gratyfikacja, czy doświadczenie optymalne, to stany świadomości, które twórcy psychologii pozytywnej określają jako najbliższe doświadczeniu szczęścia. Najpełniej opisują je słowa: Kochaj to, co robisz, rób to, co kochasz!
Ale najpierw, świadomie, ze zrozumieniem takiej potrzeby dla swego własnego rozwoju, otwórz swe serce na Miłość!

Uskrzydlenie, brak poczucia upływającego czasu, doskonała ostrość postrzegania i natychmiastowe podejmowanie optymalnych decyzji, głęboki spokój i nieustanna potrzeba przebywania w tym stanie, to kilka spostrzeżeń, które go obrazują.

Zasada Odrębności stanowiąca bazę obecnego modelu życia społecznego jest sprzeczna z wiedzą o wspólnym pochodzeniu wszystkich i wszystkiego. Istnieje potrzeba zmiany paradygmatu - podstawy do stworzenia nowego modelu przystającego do wiedzy, którą dysponuje ludzkość. Istnieje Jeden Duch, z którego zaistniało wszystko, włącznie z istotami ludzkimi. Zgodnie z tą Prawdą, logiczne i uzasadniona jest zmiana obowiązującej w funkcjonowaniu społeczności ziemskiej Zasady Odrębności na Zasadę Jedności i próba zbudowania nowej struktury życia społecznego, bliższej Prawdy o nas samych.

Zmiana obowiązującego paradygmatu jest możliwa jedynie dla społeczności, która dostrzega wspólne Źródło oraz potrzebę świadomego kształtowania emocjonalnej sylwetki osobowości w zakresie emocji pozytywnych. Konsekwencją rozwoju emocjonalnego jest odczuwanie Energii Miłości, która jest źródłem manifestacji materialnej.

Energia Miłości jest tożsama z czystą Świadomością, zatem otwarte na Miłość serce, jednoczy się w naturalny sposób ze źródłem wszystkiego, co Jest.

Kiedy społeczność jest otwarta na zmianę paradygmatu?
Z mojej perspektywy tylko wtedy, gdy poszczególni członkowie społeczności, dostrzegają potrzebę rozwoju emocjonalnego aspektu osobowości, a tym samym otwierają sobie drogę do lepszego wykorzystania prawej półkuli mózgu i związanego z tym procesem, intuicyjnego wglądu w Naturę Wszechrzeczy.

Kolejny atak hakerów na moją stronę internetową. Zastanawiam się, dlaczego ludzie tak bardzo nienawidzą swego życia, samych siebie... Strona bezpłatnie oferująca wiedzę dotyczącą rozwoju świadomości widzianego oczami jednostki, jest atakowana przez ludzi, którzy powinni korzystać z inspiracji tam zgromadzonych dla własnego dobra. Pranie mózgu, jakie stało się ich doświadczeniem jest niewyobrażalnie bolesne teraz i w przyszłości. Bardzo trudno transformować cechy, które ukształtowali ludzie wybierający taki rodzaj urzeczywistnienia. Wyrazy współczucia dla ich drogi rozwoju, którą wszyscy bez względu na nasze chęci czy niechęci przebyć musimy. Zawsze wydawało mi się, ze z wiedzą łatwiej i przyjemniej podróżować.

Edukacja pełni istotną funkcję poznawczą, ale niewłaściwie rozumiane nauczanie, czyni wielką krzywdę wszystkim. Moje osobiste doświadczenie potwierdza ogromną niekompetencję ludzi ramujących proces nauczania. Gigantyczna ilość informacji konsekwentnie implantowana do umysłu, a potem bezrefleksyjnie egzekwowana, nie oznacza wszechstronności wykształcenia. Ignorancja realnych potrzeb ucznia i arogancja decydentów, mają gigantyczny wpływ na ukształtowanie osobowości nie posiadającej odpowiednich dla spełnionego życia cech.

Każda istota niesie ze sobą cząstkę potencjału Ducha. Edukacja właściwie rozumiana służy odkrywaniu tego potencjału i dostosowuje narzędzia dla jak najgłębszego, jego wyrażenia. Nauczanie sprowadza się do wypracowania koniecznych narzędzi i wiedzy, w jaki sposób z nich korzystać. Wielcy artyści tego świata koncentrowali swoją energię psychiczną wokół najpełniejszego wyrażenia własnych odczuć. Doskonalili narzędzia, by usłyszeć na własne uszy frazę muzyczną odbieraną poprzez słuch wewnętrzny, przyoblec w formę i kolory obraz błąkający się przed wewnętrznym ekranem, zamknąć w materii niematerialne odczucie. Ich twórcze samo wyrażenie odzwierciedlało ich subiektywne, jedyne w swoim rodzaju odczuwanie rzeczywistości.