Słowo, to myśl przyobleczona w energię uruchamiającą działanie, to ziarno twórczego samowyrażenia.
Jeśli narodzinom myśli towarzyszyło własne doświadczenie, to ziarno jest wypełnione mocą transformowania rzeczywistości. Jeśli myśl jest wyrazem intelektualnych rozważań, choćby najbardziej pobożnych, słowo idące za nią jest puste.

Puste słowa nie mają zdolności przeobrażania rzeczywistości, czyli podstawowego warunku rozwoju. Służą najczęściej sprytnej manipulacji, której zasięg jest uzależniony od zachłanności na puste słowa jego odbiorców. Puste słowa są piękne, okrągłe, wiele obiecują i zazwyczaj utwierdzają w przekonaniu o braku konieczności własnego wysiłku na rzecz zmiany, utwierdzają odbiorcę w przekonaniu, że już jest wielki, w związku z czym, jego wysiłek na rzecz rozwoju jest zbędny. Pragnienie znalezienia siebie w innym, bardziej oczekiwanym przez istotę miejscu rozwoju, sprawia, że podatność na manipulację jest ogromna. Problem w tym, że wyobrażenie, nijak ma się do realiów, co po pewnym czasie ujawnia się pod postacią niechcianych doświadczeń. Niektórzy jednak dalej tkwią w swoistej formie pięknego zaprzeczenia wybudowanego na bazie sprytnej manipulacji, manipulacji obliczonej na zdobycie "rzędu dusz" dla własnych celów przez... manipulującego. Ten etap rozwoju, zwany z racji braku ufności do własnego doświadczenia - zaprzeczeniem, trwa różnie długo. Czasami, do końca życia danej istoty.
Rozwój wiąże się zawsze z rozpadem starych struktur myślowych, transformacją przekonań, a to z kolei niesie wielką różnorodność stanów odczuciwych, również tych mało pożądanych.

Spójrz na swój system wartości, preferencje, talenty, jak również predyspozycje. Obserwuj swoje wybory i sposób ich urzeczywistnienia. To kopalnia wiedzy o Tobie, to baza do tworzenia lub zmiany, o ile tak postanowisz.

Jeśli pragniesz żyć w innym świecie, zacznij od siebie, od samoobserwacji, a następnie świadomego wyboru tego, co realnie zrobić możesz, a więc swoich myśli do tworzenia, swego nastawienia, wreszcie przekonań stanowiących podstawę wyboru. Masz wpływ na własne emocje, które właściwie wykorzystane, stanowią źródło informacji i potężną siłę wspierająca działanie.

Uporczywe trzymanie się rzeczywistości współtworzonej z innymi, manipulowanie otoczeniem w celu realizacji kolejnych pomysłów, może przysporzyć wielu problemów, w tym bardzo niekorzystnych z perspektywy własnego stanu zdrowia.

Programowanie siebie na tak zwany sukces niewiele ma wspólnego z szacunkiem i miłością własną. Często jego źródłem jest niska samoocena, czasami, zawiść lub zazdrość. Wiedza o sobie, swoich realnych cechach, stanowi bazę do ich zmiany. Uparte trzymanie się starych schematów postrzegania i działania oznacza stagnacje, a więc jak mawiał Sokrates : "jeśli robisz to, co zawsze robiłeś, będziesz miał to, co zawsze miałeś".

Postrzeganie i rozumienie rzeczywistości warunkuje metody, które wybieramy w ramach naszej osobistej podróży do zdrowia.

Bez względu na dostęp do wiedzy, możliwości i metod przywracania równowagi psychofizycznej, wybieramy to, co jest kompatybilne do poziomu rozwoju świadomości. Poszerzenie oglądu rzeczywistości dokonuje się dzięki praktycznemu wykorzystaniu nowej, zaakceptowanej przez nas wiedzy. Jeśli nowe koncepcje pozostają w sferze wyobrażeń, inicjują jedynie ciąg zdarzeń, w finale których zmieniamy ogląd rzeczywistości. Przetwarzanie danych ma niewielki wpływ na zmianę poziomu wibracji, co jest wyrazem realnego rozwoju świadomości.

Nowa wiedza do której akceptacji dojrzeliśmy, jest zatem preludium do rozwoju, jeśli potrafimy stworzyć na jej bazie doświadczenie. Nieustanne rozważanie zasadności wykorzystania medycznej spuścizny Dalekiego Wschodu nie wpłynie na poprawę funkcjonowania organizmu dopóty, dopóki nie zastosujemy jej osiągnięć w praktyce. Z mojego doświadczenia, najwięcej oponentów rekrutuje się ze środowisk reprezentujących niski poziom rozwoju świadomości bez względu na status społeczny czy finansowy, które nie zawsze idą w parze z rozwojem osobistym. Osoby te jednak w znacznym stopniu determinują dostęp do możliwości wyboru metod, dzięki którym można przywrócić równowagę psychofizyczną.

Uzdrawianie niewiele ma wspólnego z czynieniem tak zwanych "cudów", ale raczej z wydobywaniem klejnotów własnego twórczego potencjału w ramach procesu wcielania w życie szeroko pojętej wiedzy. Intuicja jest tu drogowskazem, a serce mapą podróży.

Istotnym elementem uzdrawiania jest właściwe rozumienie, kto jest głównym bohaterem, a kto, podporą procesu.

Tylko zrozumienie i wzięcie pełnej odpowiedzialności za siebie, pozwala na znalezienie najbardziej odpowiednich metod i ludzi, którzy mogą nam pomóc podążyć tą, często, trudną dla naszego rozumienia drogą.

Istnieje wiele poziomów uzdrawiania, leczenie jest tylko jednym z nich.

Uzdrawianie wiąże się z uruchomieniem potencjału twórczego pacjenta i docelowo uzyskaniem opcjonalnego stanu równowagi psychofizycznej, do której realnie dorastamy w ramach dbałości o własne samopoczucie i zdrowie dzięki samopoznaniu. Leczenie, bez względu na metody i medykamenty, ogranicza się do mniej lub bardziej konsekwentnej realizacji zaleceń specjalisty z wszelkimi konsekwencjami z tegoż wynikającymi.

Wybór sposobu, dzięki któremu pragniemy uzyskać stan równowagi psychofizycznej zależy od naszego rozumienia siebie i świata, który współtworzymy z innymi, a więc od poziomu rozwoju świadomości. Wybór bez zrozumienia celu i metody terapeutycznej, ogranicza się często do incydentalnych z naszej strony działań, które w konsekwencji nie mogą przynieść oczekiwanych rezultatów. Każdy rodzaj terapii zakłada bowiem rozumienie procesu i zaangażowanie bezpośrednio zainteresowanego.