Czym jest z Twojej perspektywy rozwój?

Na czym, Twoim zdaniem, polega harmonijny rozwój człowieka?

Dokąd zmierza istota bazująca w swym rozwoju na mocy serca, a dokąd adepta rozwoju prowadzi żądza?

Dalszego harmonijny rozwój emocjonalnego wymiaru człowieka jest bazą dla rozwoju intelektualnego i wzrostu częstotliwości wibracji całości ludzkiej istoty?

Czym, z Twojej perspektywy jest samoświadomość?

Czy świadomie rozwijający się człowiek pomija w rozwoju jakikolwiek wymiar własnego istnienia?

Dlaczego edukacja polegająca na programowaniu człowieka często prowadzi do zahamowania jego rozwoju? Jaką rolę w rozwoju w oparciu o nowe koncepcje spełnia emocjonalny wymiar człowieka?

Czy dostrzegasz związek pomiędzy sztuką koncentracji, a umiejętnością zarządzania emocjonalnym wymiarem ludzkiej istoty?

W jakich warunkach koncentracja prowadzi do integracji ze wszystkim, co Jest?

Każda zamanifestowana istota jest jedną wielu perspektyw Jedynego Ducha. W strefie wolnej woli i daru tworzenia siebie, i swego świata, wybiera kierunek "podróży" i sposób, w jaki realizuje swoje zamiary. Istnieje wiele dusz - światów i wiele poziomów rozwoju poprzez które Duch ogląda i doświadcza swego potencjału. Dla obecnego poziomu rozwoju ludzkiej świadomości, tworzenie siebie i swego świata na bazie odczuwania miłości jest opcjonalnym sposobem samorealizacji i harmonijnego podróżowania.

Samorealizacja z poziomu odczucia Miłości prowadzi do ukształtowania szlachetnych cnót, które stanowią stabilne struktury geometryczne warunkujące harmonijne i świadome opuszczenie 3 wymiaru i możliwość pozostania w 4.

Manipulacja, to z perspektywy rozwoju świadomości, strata czasu. Bez względu na dostrzegalne dla świata zmysłów "zyski", zawsze prowadzi do autodestrukcji i poczucia zagubienia. Wykorzystując tę technikę realizacji swoich wyobrażeń, niszczymy to, co najcenniejsze, własne serce. To, w jaki sposób widzimy rzeczywistość warunkują posiadane cechy, które kształtujemy w kreacji każdego dnia. Wybory pozbawione miłości prowadzą do ukształtowania cech wewnętrznych, które zatrzymują nasz rozwój na poziomie adekwatnego do wibracji osobistej, świata zmysłów. Autodestrukcja rozwinięta na bazie manipulowania innymi, udaremnia w konsekwencji z racji ukształtowanych w ramach patologicznej relacyjności cech, satysfakcjonujące i spełniające współtworzenie z innymi.

Kreacja serca, to działanie, dla którego bazą jest odczucie Miłości, a myśl narodzona z tego odczuwania i wiedzy, ramą doświadczenia.

Istnieje wiele źródeł, z których czerpiemy wiedzę. Miłość wybiera kanał informacyjny najbardziej odpowiadający potrzebom rozwoju człowieka.

Jeśli źródłem decyzji jest spekulatywny umysł, żyjesz nieustannie w krainie sprzeczności. Ceną za taka opcję rozwoju jest wiele niekorzystnych sytuacji międzyludzkich oraz problemy psychofizyczne.

Kompilacja wiedzy płynącej z wielu źródeł informacji, wprowadza do umysłu wciąż pogłębiający się chaos, a do wymiaru emocjonalnego człowieka, niepokój.

Ukierunkowana przez odczuwanie Miłości myśl, jest zdrowym ziarnem procesu twórczego. Kreacja na bazie takiej myśli jest źródłem optymalnego doświadczenia, a dla rozwoju świadomości, niezbędnym etapem pozyskiwania wiedzy, dzięki której wzbogacamy swoją rzeczywistość, poszerzamy jej ramy w harmonii z wewnętrznym odczuciem. Budujemy w ten sposób silny i stabilny kręgosłup naszego zrównoważonego życia.

Czy przetwarzanie cudzej wiedzy, cudzego oglądu rzeczywistości, rozwija ludzką świadomość? Z mojej perspektywy, nie. Tylko własna twórczość poszerza okno postrzegania Jedynej Rzeczywistości w sposób najbardziej odpowiadający naszej potrzebie. Kreacja z poziomu odczuwającego miłość, serca, wprowadza harmonię i porządek do naszej życiowej podróży.

Czym jest uczciwość wobec siebie, a czym wobec innych w rozwoju człowieka?
Jaką informację o sobie uzyskuje nieuczciwy w relacjach człowiek?

Czy można wzrosnąć w rozwoju wewnętrznym krzywdząc kogokolwiek?
Z mojej perspektywy, to niedorzeczność. Światło ujawnia wszystkie niskie wibracje w aurze, wszelką niegodziwość, drapieżność, zachłanność, manipulację i brak miłości. Miłość jest jedynym lekarstwem na zmianę tego, co udaremnia realny wzrost poziomu świadomości.

Drapieżne ego ma tendencję do wykorzystywania ludzi, których z poziomu własnego rozumienia traktuje przedmiotowo. Nierzadko nawet nie dostrzega w swoim działaniu własnego okrucieństwa czy bezduszności. To smutne dokąd dotarli ludzie w swej niegodziwości.

W jakich okolicznościach człowiek rozwija zachłanność, chciwość, manipulację i niegodziwość? Dokąd prowadzi rozwój w gunie pasji bez odczuwania Miłości?