Uwarunkowana Dusza - świadomość doświadcza zgodnie z własnym wyborem tudzież z wyborami tych, którzy współtworzą daną przestrzeń w Jedynej Rzeczywistości. Gra wiele ról, od żebraka począwszy na władcy, skończywszy. Wszystkie doświadczenia poszerzają jej wiedzę o potencjale twórczym, do którego posiada dostęp, co oznacza rozwój. Opcjonalny rozwój zakłada wykorzystanie wszystkich poziomów własnej istoty, których jest świadoma w celu energetycznego wzrostu, a tym samym, poszerzenia okna własnej wolności. Wielu ludzi myli rozwój świadomości z programowaniem podświadomości zgodnie z własnymi oczekiwaniami. Ale rozwój, to odkrywanie nowych elementów kosmicznego tortu, swego potencjału i urzeczywistnianie tegoż w ramach swej ekspresji twórczej. Miłości nie można zaprogramować. To stan świadomości, którego doświadczamy kiedy serce jest wolne od żądzy, a w umyśle panuje Cisza.

Dusza jest Pierwotną tożsamością, zintegrowaną z Bogiem. W celu poznania Siebie poprzez szczególny eksperyment, czyli doświadczenie, otrzymuje narzędzia do realizacji tego przedsięwzięcia: umysł, inteligencję, ego i ciało. Sceną doświadczenia zarządzają niższe Energie Najwyższej Osoby Boga: dobroć, pasja i ignorancja. Dzięki tym siłom Dusza odgrywa wiele ról w teatrze życia, zanim dotrze do zrozumienia, kim w istocie swej Jest. Kiedy poczuje Ciszę w sobie, podróż nabiera tempa. Inspiracje z wyższych wibracji uzyskane przez intuicję na bazie Energii Miłości, służą do tworzenia ziemskiej rzeczywistości i doświadczenia siebie na coraz wyższym poziomie urzeczywistnienia. Integracja z najwyższą dostępną w tym wymiarze Boską wibracją, kończy podróż na tym poziomie.

Bóg jest wszystkim, co Jest, co oznacza, że poza Nim istnieje jedynie iluzja. W każdym ludzkim sercu jest obecny, jako Dusza Najwyższa. Jeśli człowiek zrozumie role uczuć i Miłości, odkryje tym samym mapę podróży do domu Ojca. Drogowskazem będzie wiedza płynąca na bazie Miłości. Trudno w to uwierzyć patrząc na współczesny świat, w którym miłość kojarzy się z seksem, a podróżujący skupieni są na wartościach świata zewnętrznego, ale tak wygląda ewolucja człowieka. Najpierw rozwój w oparciu o zmysły - świat zewnętrzny, potem edukacja zwrócona jest na poznanie - świat wewnętrzny. W finale zrozumienie swej Boskiej natury i natury iluzji.

***

Poziom rozwoju uwarunkowanej świadomości wyznacza wartości, które ludzie identyfikują z własnymi potrzebami. Im wyższy poziom rozwoju społeczności, tym mniejsze zainteresowanie oferta zewnętrzną, a większe, rozwojem wewnętrznym. Wysoko rozwinięte istoty rozwijają zespół szlachetnych cnót świadomie, wiedzą bowiem, że to właśnie owe cechy decydują o sposobie postrzegania Jedynej Rzeczywistości, a zatem i realizacji nowych koncepcji poznania.

Ego nie jest chorobą, ale narzędziem, z którym człowiek na pewnym etapie rozwoju identyfikuje swoją tożsamość. Niebezpieczeństwem tej identyfikacji jest rozwój poprzez żądzę. To żądza jest źródłem ludzkiego cierpienia. Właściwe wykorzystanie ego wynika z wiedzy i obserwacji siebie. Na obecnym poziomie rozwoju człowieka, istotne są emocje, ich świadomy rozwój jako źródła informacji do wykorzystania. Wielu ludzi nie rozumie tej potrzeby i podejmuje wiele prób manipulowania sobą dla ich stłumienia, separacji czy wręcz odrzucenia siebie jako istoty posiadającej uczucia. To błąd, za który płacimy wysoką cenę. Wystarczy spojrzeć na świat - lustro w której przegląda się ludzkość.