Jesteśmy, byliśmy i będziemy, jako Energia Indywidualna, Jednością ze wszystkim, co Jest, jednak posiadamy specyficzne dla linii naszego rozwoju cechy, poprzez które postrzegamy Jedyną Rzeczywistość i które stanowią o sposobie wyrażania siebie.
Dopóki wrażenia zmysłowe są jedynym źródłem informacji, dopóty tkwimy w rzeczywistości tworzonej w oparciu o paradygmat — Zasadę Odrębności.
To, co tworzymy wówczas, odpowiada postrzeganiu wielkiej różnorodności bytów i nierzadko, sprzeczności interesów.
Podejmujemy działania mające na celu zabezpieczenie partykularnych interesów.
Dominującą siłą twórczą jest tutaj pasja, a system wartości człowieka opiera się na materialnym dobrobycie, władzy i splendorach z niej płynących.
Wzrost wibracji człowieka zmienia jego postrzeganie siebie i tej samej Rzeczywistości. Można go porównać z podróżowaniem windą. Z każdego piętra widzimy niby to samo otoczenie, ale zmieniają się szczegóły i postrzeganie tego, co określamy przez słowo — horyzont.

Istotnym jest to, co Ty czujesz.
Poczuj lekkość uwolnienia z jarzma starych schematów tworzenia i doświadczania siebie opartych na poczuciu lęku i obawie przed odrzuceniem. Czy dostrzegasz w tym destrukcyjną twórczość własnego umysłu?
Zatrzymaj ten kołowrót, który gwarantuje jedynie nieustanne krążenie w kole narodzin i śmierci.
Zaufaj odczuciu.
Twórz, doświadczaj, wnioskuj, zmieniaj przekonania, z których już wyrosłeś, których realizacja nie odkrywa twórczego potencjału Twego Ducha.
A kiedy poczujesz Miłość, zaufaj jej.
To jedyna droga wzrostu, albowiem Miłość jest Najwyższą Energią Stwórczą.
Cóż to oznacza?
Tylko Energia, która stworzyła, może również zmieniać.
Otwórz się na uzdrowienie siebie.
Zaufaj Światłu w Tobie.

Jakże często dręczymy siebie i innych…
Odczuwamy dyskomfort, poczucie niespełnienia, nierzadko głębokie rozczarowanie sobą, relacjami czy obrazem dostrzeganym przez zmysły…
Czego potrzebujemy, ażeby udrękę dnia codziennego zastąpiło poczucie zaspokojenia?
Dlaczego nasze wybory prowadzą wciąż do niezbyt pożądanych uczuć, odczuć czy konsekwencji?
Doszłam do wniosku, że nie kochamy siebie, czasami wręcz nienawidzimy za brak samorealizacji (a tak naprawdę, za niemożność realizacji pomysłów, których źródłem jest umysł osobowy).

Wyobrażenie o Bogu nie jest Bogiem.
Bóg nie jest wyobrażeniem.
To, co tworzy umysł, jest iluzją.

Ile jest poziomów iluzji?
Tyle, ile częstotliwości, na których Indywidualna Energia — Dusza, urzeczywistnia Siebie, swą Boską Naturę.

Bóg jest poza myślą, choć jest jej Źródłem.
Bóg jest Źródłem całości manifestacji i Esencją każdej formy.