Poznałam wielu ludzi, którzy przekonani o magicznej mocy medytacji, korzystali przede wszystkim z tego narzędzia dla podniesienia poziomu energii własnej. Po latach byli zdecydowanie spokojniejsi, podejmowali bardziej odpowiadające ich potrzebom, decyzje, uzyskiwali lepsze rezultaty dokonując wyborów w różnych aspektach rzeczywistości, jednak nie potrafili wytłumaczyć sobie pewnego fenomenu - nie doświadczyli jedności ze wszystkim, co Jest.

Czym jest medytacja? Czy ten szczególny stan świadomości może zastąpić świadomy wybór i kreację, dzięki którym poszerzamy "soczewkę postrzegania" Jedynej Rzeczywistości?

Z mojej perspektywy, nie. Medytacja nie zastąpi poszerzania perspektywy postrzegania rzeczywistości, jeśli człowiek nie urzeczywistnił siebie zgodnie z własnym pragnieniem i w ten sposób nie wysycił poziomu wibracji, który był potrzebny do wzrostu energetycznego.

Zakończenie lekcji na tym poziomie wyraża się w naturalnym skupieniu na głębinach Ciszy w sobie, bez cienia jakiegokolwiek pragnienia, nie dlatego, że manipulując sobą pozbywamy się go, ale z powodu podniesienia wibracji dzięki jego urzeczywistnieniu. Zrozumienie, niesie wyzwolenie z szamotania się w labiryntach umysłu i szukania odpowiedzi, której tam nie ma.

W mej życiowej karierze jako lekarz, miałam przyjemność spotkać wielu pacjentów rekrutujących się ze świata artystycznego. Ich wrażliwość, nierzadko przynosiła w konsekwencji brak harmonijnego doświadczenia, w następstwie czego problemy emocjonalnej natury dominowały wśród mniej czy bardziej poważnych niedyspozycji.

Zastanawiające było to, że ich wielki artyzm, był najczęściej uprawiany, jako sztuka dla zadowolenia innych, a sporadycznie, jako narzędzie do własnego uzdrowienia.

Wcale nierzadko spotykałam się z postawą pełną zdumienia, kiedy wskazywałam na uzdrawiające elementy ich twórczej pracy, jedynie dzięki zmianie kierunku nastawienia (ze świata zewnętrznego na obserwację siebie).

Według starożytnych Wed, nasze preferencje i priorytety określa dominująca w naszych życiowym doświadczeniu, a więc mająca wpływ na wybory, siła materialnej natury (guna). Ludzie z dominacją siły pasji, preferują rozwój technologii, przywiązują uwagę do designu i materialnych zewnętrznych przejawów życia. Istoty, dla których bazą w doświadczeniu jest siła dobroci, interesują się rozwojem człowieka, nie technologii, drążą "w głąb", a nie na zewnątrz. Szlachetne cechy umożliwiają im dostęp do obszaru o najwyższej częstotliwości wibracji w Powszechnym Polu Energii.

Zawartość pojęcia Miłość zależy również od dominującej w ludzkim doświadczeniu siły materialnej natury.

Świat pojęć nie odzwierciedla Rzeczywistości. Jest jej mniej bądź bardziej udolnym opisem w ramach dominującej dla danego człowieka, materialnej siły (guny) natury.

Język matematyki, choć bardziej precyzuje opis jest również uwarunkowany w przedmiocie postrzegania Jedynej Rzeczywistości.

Czy uwarunkowany człowiek może precyzyjnie opisać nieuwarunkowaną Rzeczywistość?
To, jak opisuje, odzwierciedla jego uwarunkowanie.

Spójrz na zawartość pojęcia - Miłość. Biorąc pod uwagę jedynie dominującą w samorealizacji siłę natury materialnej, zawartość tego pojęcia zmienia się, cóż dopiero z subiektywnego, bardzo uwarunkowanego punktu widzenia.

Rozwój społeczeństwa dokonuje się wokół ludzi reprezentujących w zdecydowanej większości sposób realizacji w oparciu o dominującą siłę natury materialnej. Obecnie jest to siła pasji z domieszką dobroci i ignorancji.

Samorealizacja jest źródłem wiedzy, która wykorzystana w kolejnych działaniach powinna transformować indywidualne przekonania, a tym samym, stopniowo zmieniać obraz tego, co, i w jaki sposób tworzymy.

Progresja oznacza ukierunkowanie na wykorzystywanie inspiracji charakterystycznych dla rozwoju w oparciu o siłę dobroci, co z perspektywy energetycznego wymiaru człowieka wyraża się poprzez wzrost poziomu wibracji.

Regresja rozwoju w oparciu o siłę pasji, to podróż do realizacji z poziomu ignorancji, co wyraża się poprzez spadek poziomu wibracji. Towarzyszą temu procesowi liczne problemy we wszystkich aspektach Rzeczywistości.