Miłość jest najszlachetniejszą perłą w panteonie uczuć. To rzadki kwiat, który należy mądrze pielęgnować, bowiem jak każda szlachetna roślina, wymaga wiedzy, koncentracji energii psychicznej i warunków dla własnego wzrastania.

Jeśli potrafimy pielęgnować w sobie ten ceny kwiat ludzkich uczuć, odczuwamy pełnię życia, bez względu na to, czy trwamy w medytacyjnym stania umysłu biernie, czy czynnie wyrażamy swoją obecność na planie rzeczywistości uzgodnionej.

Czym się różni osąd od spostrzeżenia?
To, co wyrażasz jest jedynie informacją o Tobie, o ukształtowanych cechach, talentach, preferencjach i priorytetach. Jest informacją o Tobie dla Ciebie.

Dlaczego?

Tylko Ty możesz zadecydować, co z tym zrobić, pozostać przy dotychczasowym sposobie tworzenia i doświadczania czy transformować swoje przekonania. Masz wolną wolę i wybór.

Jeśli robisz to, co zawsze robiłeś, będziesz miał to, co zawsze miałeś.

Sokrates

Czym jest dla Ciebie Miłość?
Czym jest Twoja Prawda?

Na czym, Twoim zdaniem, polega uczciwość w relacjach?

Dokąd prowadzi adepta rozwoju Miłość i Prawda w codziennym samowyrażeniu, a gdzie zmierza człowiek, którego bazą jest nieuczciwość?

Jaki fundament, taka budowla.

Po co tworzysz nowe pole działania, jeśli potem nie masz ochoty, aby się nim zajmować i zostawiasz je innym?

Satysfakcja, spełnienie czy zwykłe zadowolenie wynika z realizacji tego, czego pragniemy w harmonii z naszym potencjałem i umiejętnościami, które wypracowaliśmy karmicznie. Pomyśl o ogrodniku, który wciąż kupuje ziemię, zakłada kolejny ogród i... przestaje się nim zajmować...
Po pewnym czasie w ogrodzie rośnie więcej chwastów, niż szlachetnych roślin. Z czego ogrodnik może się cieszyć? Z mojej perspektywy, nie ma z czego. Radość wynika z zaangażowania własnej energii psychicznej i serca w projekt, którego realizacja jest naszą potrzebą, dzięki realizacji którego, poznajemy nowe elementy własnego potencjału. Uprawianie ogrodu z miłością, oznacza czynny dla mnie dialog z roślinami, zainteresowanie ich potrzebami i dzięki wnikliwej obserwacji, ich zaspokajanie na miarę wiedzy i możliwości.
Dzierżawiąc ogród nie sposób tego uzyskać, bowiem przyjemność wynikająca z oglądania pracy innych, nie spełnia wewnętrznie.

Z mojego oglądu rzeczywistości, celem kreacji jest poznawanie własnego potencjału, jego nowych elementów. Nowa wiedza służy poszerzeniu oglądu siebie samego i otwiera na możliwość tworzenia inaczej, pełniej, z większą satysfakcją.

Celem powoływania do życia stron społecznościowych jest wspólna zabawa poprzez dialog.
Monolog w tłumie deprymuje, bowiem brakuje elementarnej wymiany energii. Po pewnym czasie, człowiek zniechęcony biernością lub dystansem ze strony innych, rezygnuje.

Czy dostrzegasz różnicę pomiędzy dogmatem, a koncepcją?

Dlaczego lęk w odczuciu jest najsilniejszym sprzymierzeńcem dogmatu i wrogiem nowych koncepcji?