Wielu ludzi marzy o zintegrowanym działaniu wraz z innymi podróżnikami po ścieżkach samopoznania. W kompanii czas upływa szybko, często z dodatkowymi atrakcjami, których źródłem są nasi współpodróżujący. Przyjemność i gratyfikacja, określające harmonijne doświadczenie, to atrakcje same w sobie, a jeśli realizacja bazuje na możliwościach dobrze rozumiejących własne potrzeby ludzi, tym lepiej dla wszystkich. Jednak po upływie różnie długiego czasu wszelkie wspólne inicjatywy, od medytacji i modlitw począwszy na grupach wzajemnej adoracji kończąc, rozpadają się. To naturalny proces, który obrazuje wyłanianie się naszych kolejnych potrzeb i pozwala na ich dookreślenie.

Często trudno zaakceptować w ramach naszej podróży element niszczenia, rozpadu struktur, które były nam przez pewien moment bliskie, ale życie, to proces, w którym tworzenie i niszczenie, czyli zmiana, to jedyny pewnik.

Istnieją jednak relacje, które wydają się być wieczne. Pomimo zmieniających się obrazów, ludzi czy upływającego czasu, istnieje szczególny rodzaj więzi łączącej ludzi. Powiem więcej, nowe elementy wiedzy, które uzyskuje każdy uczestnik relacji z osobna, lub w relacjach z innymi istotami bądź elementami życia, jedynie wzbogacają i tworzą nową bazę do wspólnego twórczego samowyrażenia.
Czy wiesz, jaki rodzaj relacji mam na myśli?