Czym jest, z perspektywy rozwoju, najwyższy wybór?

Dokąd prowadzi droga realizacji najwyższych, na dany moment życia, wyborów?

Dlaczego najwyższy wybór dla jednego człowieka nie jest tym samym, dla drugiego?

W jaki sposób najwyższy wybór koresponduje z kreacją serca?

Jaką funkcję spełnia świat postrzegania zmysłowego dla człowieka tworzącego swoje doświadczenie w oparciu o odczucie własnego serca?

W jakich okolicznościach podnosisz opcjonalnie poziom energii i jaki związek łączy ten proces z poszerzeniem okna postrzegania rzeczywistości?

Dlaczego kreacja serca wraz z medytacją stanowią klucz do rozwoju świadomości?

Twórcze wyrażenie daje nam pogląd o nas samych, naszym świecie wartości, cechach, które ukształtowaliśmy ewolucyjnie, talentach i umiejętnościach, którymi dysponujemy. Czym jest zajmowanie się światem innych ludzi, z własnej, często odległej od ich własnego świata, perspektywy? Wnioski stanowią bazę do zmiany.

Umysł jest niezwykle twórczy. To, co tworzy, odzwierciedla poziom rozwoju świadomości, w tym obecność szlachetnych cnót, które warunkują piękno i harmonię w samowyrażeniu i doświadczeniu.

W osądach czy ocenie, mieszczą się zazwyczaj niezrealizowane własne żądze lub potrzeby. Stanowią więc one źródło cennych z perspektywy rozwoju informacji - o nas dla nas.

Brak zaspokojenia żądzy ujawnia się w konfrontacji z określonymi sytuacjami lub innymi istotami, na wielość sposobów. Jedni otwierają się na wiedzę, dostrzegając absurdalność własnych oczekiwań, inni uruchamiają gniew i agresję, która niszczy w pierwszej kolejności ich samych.

Miłość nie żąda i nie niszczy. Kochająca istota prosi. Jeśli ktoś nie może zaspokoić jej potrzeby, akceptuje ten fakt ze zrozumieniem. Jeśli reaguje przemocą, źródłem jej zachowania jest żądza. Nikt nie ma obowiązku zaspokajać cudzej żądzy.

Wiedza jest informacją. Sposób reagowania zawiera informację o nas dla nas.

Uczucia, to kopalnia informacji o nas dla nas. Często negatywne uczucia wiążą się z brakiem zaspokojenia jakiejś potrzeby, stąd samoobserwacja i spostrzeżenie, a następnie działanie w celu realizacji, może uwolnić człowieka z niekorzystnych dla codziennego funkcjonowania uczuć. Innym sposobem na rozstanie się z destrukcyjnymi uczuciami jest dostrzeżenie ich pustki.

Pielęgnowanie zawiści i zazdrości, to wyrok na siebie, ponieważ siła destrukcji towarzyszącej im jest ogromna począwszy od pozbawionych uczuć wyższych wyborów wobec siebie i innych, po samozniszczenie w następstwie schorzeń psychosomatycznych. Zawiść i zazdrość, to najgorsi z możliwych doradcy w relacjach międzyludzkich, w tym partnerskich.