Czy można wykreować harmonię w ludzkim doświadczeniu bez bazy, którą jest Miłość?
Z mojej perspektywy, nie. Dlaczego zatem w programach edukacyjnych, których celem jest stworzenie dobrze funkcjonującej ludzkiej osobowości zabrakło miejsca na tak istotną dla całego procesu wiedzę?

Co rozumiem pod pojęciem Miłość własna? Szacunek dla własnego życia, tudzież życia innych istot, a w nim dla wyborów i ich skutków, które pojmuję jako bazową edukację. Silna osobowość ukształtowana na bazie Miłości nie ma nic wspólnego z wielkim ego - produktem żądzy bycia i posiadania.

Żądza bycia i posiadania - władzy, poklasku, pieniędzy i wszelkich splendorów niewiele ma wspólnego z szacunkiem i troską o siebie i innych, a bardzo dużo z rywalizacją, manipulacją i innymi technikami utwierdzania się w przekonaniu o własnej wyobrażonej wielkości.

Smutne jest to, że tak "wyprodukowana wielkość", często bazująca na niskiej samoocenie i wielkiej umiejętności maniupulowania ludźmi, nie ma nic wspólnego z realnym poziomem rozwoju świadomości. Dlaczego?