To, kim jesteś, widać w Twojej twórczości, Twoich codziennych wyborach, w stosunku do siebie i świata, który współtworzysz. Tematyka, którą się interesujesz określona jest przez Twoje poszukiwania, priorytety i preferencje. Koncepcje, które wprowadzasz w życie, pozwalają Ci na poznawanie siebie.  

Cudze doświadczenia mają jedynie wartość inspiracji. Korzystasz z tych, które umożliwiają Ci pełniejsze poznanie, głębsze doświadczenie siebie.

Utożsamienie się z drogą innego człowieka, korzystanie z jego doświadczeń i sposobów odkrywania siebie, wynika z braku rozumienia tego, Kim i po co tu jesteś.

Identyfikacja z drogą innej istoty często wynika z niskiej samooceny, braku miłości własnej. Celem życia jest odkrywanie siebie, własnej jedynej i niepowtarzalnej drogi powrotu do Duchowej Jedności, a nie powielanie metod innych, uznanych przez nas autorytetów.

Co łączy asertywność z miłością własną?
Z mojej perspektywy, asertywność jest wyrazem miłości własnej.

Jeśli człowiek kocha siebie i swoje życie, akceptuje własne rozumienie rzeczywistości, rozwija się zgodnie z wewnętrznym planem, szanuje również życie innych ludzi. Pozwala im na dokonywanie najstosowniejszych wyborów z ich punktu widzenia, bez względu na własny zysk czy stratę.

Tam, gdzie jest Miłość i Prawda w realizacji własnej, tam znajdziesz szacunek do siebie i innych. Wielu ludzi domaga się respektowania ich prawa do wolności w wyrażaniu siebie, ale czy oni sami respektują prawo do wolności słowa wyrażanego przez innych?

Każda istota ma prawo do wyrażanie siebie, swej własnej prawdy, swego subiektywnego oglądu rzeczywistości. W społecznościach, które budują model życia społecznego na Zasadzie Odrębności, narzucanie innym własnego oglądu jest powszechnie praktykowane.

Czy istnieje możliwość wypracowania wspólnej płaszczyzny porozumienia opartej na szacunku i obopólnym zrozumieniu w modelu rzeczywistości opartym na Zasadzie Odrębności?
Z mojego oglądu rzeczywistości - nie.

Model społeczny oparty o Zasadę Jedności stwarza warunki do swobodnego wyrażania potencjału wiedzy, którą respektują i szanują wszystkie istoty danej zbiorowości. Ponieważ Miłość jest przewodnią siłą, bazą do tworzenia, wzajemny szacunek, ciepło i serdeczność są naturalną konsekwencją sposobu funkcjonowania w obrębie relacji. W modelu opartym o Zasadę Odrębności, ludzie traktują siebie jak rywali, którzy nieustanie zagrażają ich interesom, z którymi trzeba walczyć. Nieustanna rywalizacja blokuje harmonijny przepływ myśli twórczej, uczuć i energii. To preludium do problemów natury zdrowotnej, osobistej i społecznej.

Lekceważenie innych ludzi i ich uczuć, brak odpowiedzialności za własne słowa i decyzje, nie są wykładnikiem Miłości, ale raczej egocentryzmu.

Czym różni się postawa nacechowana egoistycznym zapatrzeniem się w siebie, a kochającym spojrzeniem miłującego swe życie człowieka?

Miłość nie krzywdzi. Wspiera wszystko i wszystkich, bo czuje łączność z każdym przejawem życia. Nie tworzy sytuacji, których konsekwencją jest ból i cierpienie, bowiem łączność ze wszystkim, co Jest, niesie zrozumienie, że krzywdząc innych, krzywdzimy siebie.

Jeśli czujesz Kim jesteś, tworzysz świadomie, co oznacza szacunek dla wszelkiego istnienia.

Jedność ze wszystkim, co Jest oznacza, że w takiej samej mierze traktujesz innych, jak siebie samego. Popatrz uważnie na swoje wybory i oceń czy ta prawda znajduje odzwierciedlenie w Twoich działaniach.

Jeśli małe dziecko bawi się zapałkami, Miłość odbiera mu tę możliwość. W imię Miłości. Jeśli dostrzegasz niewłaściwe zachowania innych ludzi i nie zwracasz im uwagi, podtrzymujesz ich niegodne postępowanie. Więcej, to Ty poniesiesz odpowiedzialność za niestosowne zachowanie ludzi, którzy nie rozumieją, co czynią.  

Porządek jest zasadą obowiązującą  na wszystkich poziomach Manifestacji Ducha. Wszystko ma swoje miejsce i swój czas. Czy ma on miejsce w Twojej manifestacji?

Ażeby integrować coraz wyższe częstotliwości Światła potrzeba harmonijnej pracy wszystkich czakr. Starożytny system jogi według Patańdżalego bardzo klarownie podkreślała konieczność pracy nad tak zwanymi niższymi czakramami związanymi z ziemską aktywnością indywidualnej Energii.

Wysoka etyka moralna stanowiła swoistą przepustkę dla przyszłego adepta jogi. Istoty, które w toku ewolucji nie wypracowały podstawowych norm etycznych, nie były w stanie integrować wiedzy i jej praktykować na kolejnych etapach dalszej podróży do Jedności ze wszystkim, co Jest. Nieumiejętność zarządzania informacjami płynącymi poprzez zmysły, wcześniej czy później udaremniała harmonijne podróżowanie do świata Ducha.

Wypracowane w toku umiejętności zarządzania systemem informacji zmysłowej wewnętrzne cechy, takie jak: konsekwencja, upór, wytrwałość, cierpliwość, w dużym stopniu umożliwiały realizacje kolejnego elementu: wysoko wibracyjnej, stabilizującej Energię na wyższych poziomach i prozdrowotnej diety.

Miłość własna, podstawowy wymóg u adepta rozwoju duchowego, skutecznie kierunkowała do pokonywania własnych słabości. Ćwiczenia energetyczne - następny krok na ścieżce, gwarantował harmonijny przepływ energii w licznych kanałach energetycznych i utrzymywał w dobrym stanie zdrowia ciało fizyczne.