Rozwój, to proces. Aby przebiegał harmonijnie istnieje potrzeba wzrostu wibracji na poziomie ciała mentalnego, emocjonalnego, fizycznego poprzez doświadczenie. W ten sposób człowiek rozwija wiedzę o sobie, swym potencjale i świecie. We współczesnym świecie doświadczamy deficytu rozwoju uczuć wyższych. Dopóki człowiek nie podniesie energii tego wymiaru, rozwój będzie fikcją, wyobrażeniem w umyśle, co najwyżej błądzeniem w astralu. Akceptacja siebie oznacza również aprobatę swego ciała, umysłu i emocji. Świadomy rozwój obejmuje wszystkie wymiary człowieka. Dusza posiada wiedzę dotyczącą drogi wzrastania w wibrację ciała, emocji i umysłu, aby integracja ze Światłem, czyli dosłownie stanie się Światłem mogło mieć miejsce.

***

Jeśli człowiek odkrył rolę uczuć wyższych, w tym emocji i świadomie powiększa ich zasób, rozwija się harmonijnie. Wzrasta w wiedzę i coraz wyższe wibrację Światła. Wielu ludzi mówi jestem Duszą. To prawda, ale cóż to dla nich oznacza w praktyce?
Wierzą w swą duchową tożsamość i nadal tkwią w świecie wyobrażeń. Być Duszą oznacza rozwijać się jak lotos w materialnym świecie w harmonii z tym co czujesz. Wybierać z odczucia koncepcje i urzeczywistniać je w swoim doświadczeniu. W ten sposób poznajesz siebie i swoją moc.

Bóg stworzył Duszę, aby lepiej poznać SIEBIE. Obdarował autonomią aby ona podobnie jak Bóg tworzyła i poznawała swój potencjał w twórczości. Stąd chrześcijanie mówią że Bóg stworzył człowieka na obraz i podobieństwo swoje.

***

Dusza wybiera pobyt w świecie gęstej materii w celu poznania siebie. Dopóki nie Doświadczysz siebie, nie masz pewności. Dopóki nie spróbujesz pływać, masz jedynie wyobrażenie o siebie jako pływaku. Dopóki nie Doświadczysz słodyczy Miłości masz jedynie wyobrażenie o tym, czym ona jest. Doświadczenia niosą wiedzę jedyną i niepowtarzalną o naszym potencjale. Stanowią źródło samopoznania. Ale... Podobnie jak jazda samochodem, kreacja wymaga poznania narzędzi i opanowania umiejętności tworzenia swych doświadczeń. Na każdym etapie realizacji sztuka kreacji jest bardzo pożądaną umiejętnością. Wówczas, tak zwane skutki uboczne naszych wyborów mniej doskwierają. Otwartość na wiedzę minimalizuje ból, który zawsze towarzyszy rozpadowi starych wzorców tworzenia swego świata. Uruchomienie nowego działania na fali entuzjazmu, minimalizuje zmęczenie, składnik doświadczenia wszystkich istot.

Strach, lęk, niepewność, to negatywne emocje. Ludzie identyfikujący swą tożsamość z sobowtórem Duszy, czyli osobowością, doświadczają negatywnych uczuć każdego dnia. Należy je transformować do wyższych wibracyjnie uczuć pozytywnych przy pomocy kreacji na bazie Miłości i medytacji. W ten sposób zwiększasz zasoby pozytywności i zastępujesz niskie wibracje emocji negatywnych, pozytywnymi uczuciami. To ważny etap świadomego rozwoju wymiaru emocjonalnego człowieka.

***

Kiedy człowiek ma duże problemy emocjonalnej natury często wycofuje się do strefy ochronnej, aby skonfrontować się z samym sobą, przyjrzeć swoim problemom i poszukać rozwiązań. Niektórzy wybierają medytację jako sposób na wyciszenie umysłu i uzyskują spokój w odczuciu. Taki spokój nie jest jednak trwały. Różne wyzwania świata szybko wytrącają z kolein, którymi podąża. Często doświadcza dezintegracji osobowości. Dezintegracja trwa różnie długo, po czym człowiek powraca do strefy spokoju z nową wiedzą o sobie.

Smutek, ból, cierpienie, które ujawnia konfrontacja z rzeczywistością, to blokady do uwolnienia. Ich źródłem jest najczęściej wymiar emocjonalny. Nierzadko dotyczą karmy, a w niej braku Miłości własnej. Im większy deficyt miłości własnej, tym większy ból. Rany takie może uzdrowić tylko Miłość do siebie, swego życia i stosowne wybory. Przebudzenie na swą Boska Naturę niesie wiele zmian, w tym odrzucenie wszystkiego, co nie służy dalszemu wzrostowi wibracji.

***

Blokady ujawniają się jako choroba, problemy natury osobistej, społecznej, zawodowej itd. Wówczas należy z troską serca obserwować siebie i znaleźć źródło, którym są własne przekonania. Często u podłoża leży brak Miłości własnej lub wręcz odrzucenie siebie.

***

Bez uwolnienia wewnętrznych blokad, wszelkie działania umysłu określane mianem pozytywności są naśladownictwem wysokich wartości. Podnoszą wibrację i prowadzą do odkrycia w sobie stłumionego bólu. Dopiero kiedy uświadomimy sobie problem, możemy nad nim pracować - szukać metod prowadzących do podniesienia wibracji na poziomie istnienia blokady. Świadomość swej duchowej natury dystansuje do świata iluzji, ale nie transformuje energii na poziomach, które wymagają uzdrowienia. Przebudzenie nie jest jednoznaczne z uwolnieniem od bólu, strachu czy cierpienia. Jest stanem, w którym inaczej to postrzegamy i doświadczamy.