Z czego wynika współdziałanie w ramach społeczności rozwijającej się   modelu Rzeczywistości opartym na Zasadzie Odrębności?

Dlaczego taki rodzaj współpracy jest a priori nieharmonijny?

Czemu służy kreacja z poziomu mądrości serca w modelu społeczności bazującej na Zasadzie Odrębności?

Jaki dostrzegasz związek pomiędzy problemami emocjonalnymi w relacjach istot funkcjonujących w modelu Rzeczywistości opartym o Zasadę Odrębności, a rozwojem chorób psychosomatycznych?

Kiedy ramach relacji międzyludzkich rozwijających się w modelu Rzeczywistości na bazie Zasady Odrębności, możliwa jest harmonia?

Dlaczego rozwój serca własnego (Miłość) jest jedyną drogą wyjścia z modelu Rzeczywistości opartego Zasadzie Odrębności?

Dlaczego zmiana paradygmatu, wokół którego rozwija się obecnie ziemska społeczność (Zasada Odrębności), jest warunkiem dalszego rozwoju ludzkości?

Dokąd prowadzi kreacja z poziomu umysłu niezintegrowanego z Energią Miłości? Czy dostrzegasz dlaczego ludzie powinni świadomie rozwijać Serce?

Zasada Jedności i wynikająca z niej Zasada Łączności Wszystkich i Wszystkiego, wynikają z akceptacji Duchowej tożsamości wszystkich i wszystkiego oraz stanowią próbę urzeczywistnienia tej Prawdy w ludzkim doświadczeniu.

W jakich okolicznościach czujesz się najpełniej sobą?

Co dla Ciebie oznacza termin "realizacja potrzeb"?

W jaki sposób odróżniasz potrzebę od żądzy?

Czy realizując swoje potrzeby obserwujesz siebie, czy raczej skupiasz uwagę na zewnętrznych elementach doświadczenia?

Co oznacza dla Ciebie termin - "świadoma transformacja"? Czego dotyczy? Jakich rezultatów oczekujesz?

Czemu, Twoim zdaniem, służy "świadoma transformacja"? Kim jest istota, która "transformuje się"?

Czy jest możliwe poszerzenie wiedzy o sobie bez akceptacji nowych koncepcji i zmiany własnych przekonań?

Czemu, z Twojego poziomu rozumienia Rzeczywistości, służy kreacja?

Świat jest odbiciem Rzeczywistości, lustrem, w którym się odbija zawartość naszego umysłu. Czemu ludzie usiłują wciąż zmieniać obraz w lustrze, a nie umysł, który się w nim odbija?

Każda istota jest odkrywcą. Każda świadomie lub nieświadomie penetruje zasoby własnego twórczego potencjału. Od nastawienia do poznania zasobów własnego potencjału twórczego zależy obszar przyswojonej wiedzy, a od chęci jej zastosowania - dynamika kreacji.

Miłość w odczuciu (odróżnij od miłości w wyobrażeniu), otwartość na nowe koncepcje, uważne badanie nowych obszarów własnego potencjału twórczego, receptywna, ale jednocześnie czujna postawa w stosunku do oferty innych istot, to klucze do rozwoju.

Niektórzy poznani przeze mnie ludzie, chcą wierzyć, że jedynie skupianie się na sobie, własnym obrazie rzeczywistości, tudzież potencjale twórczym, wystarczy do ich harmonijnego wzrastania. Bezrefleksyjnie, często z wściekłością, reagują na nowe idee, generowane przez otoczenie. Myślę, że ich największym problemem jest nieuświadomiony lęk.
Gdyby potrafili obserwować siebie, dostrzegliby negatywne emocje, które w takich okolicznościach generują i rozumiejąc zgubny wpływ ich nisko wibracyjnej energii na własny organizm (choroby psychosomatyczne), tudzież relacje (na przykład: nieumiejętność tworzenia serdecznych, stabilnych związków), krok po kroku przyswajaliby wiedzę, jak zarządzać tym poziomem własnej istoty dla swego najwyższego dobra.

Innym, poważnym ogranicznikiem rozwoju własnego jest zazdrość.
Jej źródłem jest niewiedza dotycząca własnych wewnętrznych możliwości twórczych, brak łączności z realnymi potrzebami, często zamknięte na miłość serce. W obrazie kreatywności zazdrosnych istot, leżą działania mające na celu "udowodnienie" innym na wszelkie sposoby i za wszelką cenę, własnej "wielkości".

Wśród poznanych przeze mnie ludzi, wielu interesowała jedynie realizacja własnych celów i oczekiwań. Tak zwani "inni", liczyli się jedynie wtedy, gdy wspierali ich własną realizację. Kiedy przestawali być potrzebni, z łatwością pozbywano się ich, jak nieprzydatne przedmioty, zużyte opakowanie.
Obserwując ten haniebny proceder, jakże charakterystyczny dla modelu społecznego, u podstawy którego leży Zasada Odrębności, zastanawiałam się dlaczego są ludzie, którzy dobrowolnie wybierają rolę podnóżka lub ofiary?
Dlaczego nie ukształtowali odpowiedzialności za samych siebie?
Gdzie jest ich szacunek i miłość własna, które są najskuteczniejszą ochroną przed drapieżnikami żerującymi na cudzej energii?
Z mojej perspektywy dominującym odczuciem tych ludzi jest lęk. Czasami przed samotnością, innym razem przed znalezieniem się na ulicy, czy ostracyzmem społecznym.
System edukacji funkcjonujący w oparciu o Zasadę Odrębności, różnicuje ludzi na wielość sposobów. Ugruntowuje przekonanie o wyższości jednych nad drugimi. Władza, wykształcenie, pozycja społeczna...
Trzeba jednak pamiętać, że wszystko, co powstało na bazie myśli, to przemijający świat, to teatr z wielością kostiumów teatralnych. Duch jest JEDEN. Ma wiele form. Jesteś jedną z nich.

Model funkcjonujący w oparciu o Zasadę Odrębności pozostawia wiele do życzenia również w obdzielaniu zaszczytami i splendorami. Dla przykładu... nauczyciel, od którego zależy ścieżka rozwoju człowieka, ba... całej ziemskiej społeczności, pozostaje w głębokim cieniu finansowym w stosunku do celebrytów różnej maści.
Gdzie poszła sobie ludzka mądrość?