Wśród poznanych przeze mnie ludzi, wielu interesowała jedynie realizacja własnych celów i oczekiwań. Tak zwani "inni", liczyli się jedynie wtedy, gdy wspierali ich własną realizację. Kiedy przestawali być potrzebni, z łatwością pozbywano się ich, jak nieprzydatne przedmioty, zużyte opakowanie.
Obserwując ten haniebny proceder, jakże charakterystyczny dla modelu społecznego, u podstawy którego leży Zasada Odrębności, zastanawiałam się dlaczego są ludzie, którzy dobrowolnie wybierają rolę podnóżka lub ofiary?
Dlaczego nie ukształtowali odpowiedzialności za samych siebie?
Gdzie jest ich szacunek i miłość własna, które są najskuteczniejszą ochroną przed drapieżnikami żerującymi na cudzej energii?
Z mojej perspektywy dominującym odczuciem tych ludzi jest lęk. Czasami przed samotnością, innym razem przed znalezieniem się na ulicy, czy ostracyzmem społecznym.
System edukacji funkcjonujący w oparciu o Zasadę Odrębności, różnicuje ludzi na wielość sposobów. Ugruntowuje przekonanie o wyższości jednych nad drugimi. Władza, wykształcenie, pozycja społeczna...
Trzeba jednak pamiętać, że wszystko, co powstało na bazie myśli, to przemijający świat, to teatr z wielością kostiumów teatralnych. Duch jest JEDEN. Ma wiele form. Jesteś jedną z nich.

Model funkcjonujący w oparciu o Zasadę Odrębności pozostawia wiele do życzenia również w obdzielaniu zaszczytami i splendorami. Dla przykładu... nauczyciel, od którego zależy ścieżka rozwoju człowieka, ba... całej ziemskiej społeczności, pozostaje w głębokim cieniu finansowym w stosunku do celebrytów różnej maści.
Gdzie poszła sobie ludzka mądrość?