Jesteśmy tu na Ziemi raptem krótką chwilę...
Co wnosimy do życia własnego i innych istot - włącznie z planetą, która jest jak wszystko, żywym organizmem?
Czy potrafimy wyciągać wnioski z własnej kreacji i zmieniać przekonania, które stanowią dla znakomitej większości istot, bazę dla ich działania?
Czy transformujemy swoją osobowość świadomie kształtując nowe cechy, które umożliwią nam ujrzenie rzeczywistości z nowej, nieznanej nam perspektywy i pozwolą na tworzenie doświadczeń, które są obecnie poza naszym zasięgiem?
Podróż do Jedności, to droga nieustannego transformowania starych struktur i wzorców zachowań, które w nowych warunkach (na nowym poziomie wibracji) nie sprawdzają się.

Często zamiast płynąć, kreować w harmonii z już odkrytym potencjałem własnym i ujawniać jego nowe, nieznane oblicze, usiłujemy naginać rzeczywistość do wyobrażeń...
Próby mocowania się w takim wydaniu często finalizuje upadek..., brak zrozumienia, złość i niechęć.
Czemu wybieramy żądzę...? Czemu usiłujemy realizować wyobrażenia bez uwzględnienia własnego potencjału i cech wewnętrznych, które są do uzyskania tego celu niezbędne?
Miłość do siebie, to wrażliwość, to szacunek dla własnego życia, dla miejsca rozwoju, w którym się znajdujemy. To w związku z takim nastawieniem, najlepszy wybór w pełni harmonizujący z realnymi talentami, predyspozycjami i cechami, które tak pojętej realizacji służą.

Wrażliwość, to atrybut Miłości.

Czy dokonując wyboru interesuje Cię inna istota, czy jesteś skupiony wyłącznie na sobie?
Czym jest dla Ciebie, Miłość Uniwersalna?

Jeśli dostrzegasz możliwość rozwoju serca tam, skąd wszyscy uciekają, Twoje serce wypełnia Miłość.
Jeśli nie wzrusza Cię ludzki ból, czy pozbawione słowa wołanie o miłość, gdzie jest Twoje serce?
Wielu ludzi wypiera przykre obrazy rzeczywistości współtworzonej z innymi, usprawiedliwia brak zaangażowania własnego na wielość sposobów. To wszystko mechanizmy obrony psychologicznej, które najczęściej są związane z własnym, często głęboko ukrytym lękiem. Akceptacja bólu i wsparcie dla potrzebujących, otwiera bramy naszego serca. Pozwala na przepływ miłości, czyniąc istotę coraz silniejszą, coraz bliższą doświadczenia Jedności ze wszystkim, co JEST.

Czym jest bezwarunkowa akceptacja, tego, co jest?
Czy oznacza to obojętność wobec uczuć czy potrzeb innych istot?
Jeśli tak, gdzie jest Twoje serce...?...

Moc człowieka pochodzi z serca, umysł może jedynie zainicjować kreację.

Każdego dnia media informują o przestępstwach popełnionych przez młodych ludzi. Każdego dnia młodzi ludzie wykraczający poza stanowione prawo trafiają do miejsc odosobnienia.
Znakomita większość czytelników czy odbiorców informacji opiniuje, osądza, ocenia. Ale czy na pewno tych, którzy są realnie odpowiedzialni za przemoc, tych którzy przyczyniają się do jej zaistnienia i eskalacji?
Dziwny jest świat, na którym osądza się ofiary, młodych ludzi, wychowanych na wzorcach wszechobecnej przemocy, karmionych strachem o własny byt, piętnowanych za niemożność realizacji programów edukacyjnych, które nierzadko zamiast motywować, niszczą dostęp do potencjału twórczego człowieka.
Czy nasze oczy właściwie widzą ten problem?

Jeśli napiętnujemy ofiarę, czy umniejszymy skalę przemocy?

Wśród poznanych przeze mnie ludzi, konfrontacja z realnymi ludzkimi problemami - głodem, śmiercią, chorobą czy zagrożeniem odpowiedziało ucieczką. Mechanizm ten jako odpowiedź na brak możliwości zmiany otoczenia, chwilami przydatny w celu zachowania integracji psychicznej, na dłuższy dystans prowadzi do zanegowania świata materialnego, jako miejsca edukacji, jako bazy dla samopoznania przez doświadczanie. Ukształtowana dzięki niezrozumieniu osobowość schizoidalna znajdując ukojenie w świecie ducha (a realnie uciekając przed doświadczeniem lęku, bólu i cierpienia) izoluje się od życia, często neguje wartość samego doświadczenia. Ale czy można poznać siebie nie doświadczając?

Dlaczego żądza jest tak skonstruowana, że w efekcie prowadzi do samozniszczenia?

Co stanowi bazę do kreacji dla żądnego władzy, pieniędzy, splendorów czy też bycia "kimś innym", człowieka?

Bazą dla żądzy jest Zasada Odrębności, podstawa do tworzenia w ograniczonym, świecie postrzegania zmysłowego. Istota powodowana przez żądne ego, postrzega wszystko i wszystkich jako odrębne byty. Jej wybór jest uwarunkowany przez przekonanie, które w trakcie dalszego rozwoju świadomości (dzięki integracji umysłu i serca), zmienia się. Zatem bazą dla takiej istoty jest iluzja.

Kiedy jesteśmy gotowi do poszerzenia percepcji rzeczywistości o nowe dane, informacje płynące z ukierunkowanego na rozwój uczuć wyższych, emocjonalnego poziomu naszej istoty? Kiedy przestaje obowiązywać Zasada Odrębności jako baza do tworzenia naszego świata, a tym samym modelu życia społecznego wnoszącego do doświadczenia konflikty, ból i cierpienie?