Czy dostrzegasz różnicę pomiędzy celowym programowaniem podświadomości, a realizacją siebie z odczucia Miłości?
To dwie różne drogi rozwoju. Konsekwencje wyboru są bardzo odległe od siebie. Pierwszy prowadzi do stagnacji w świecie labiryntów, które sami stworzyliśmy, drugi otwiera drogę do poznania Jedynej Rzeczywistości na wyższym poziomie urzeczywistnienia.

Jeśli źródłem inspiracji są wizje lub wyobrażenia pojawiające się w harmonii z odczuciem Miłości, kreacja zawsze wiąże się z uzdrawianiem siebie, jeśli tego potrzebujemy, albo z szybkim wzrostem poziomu świadomości, co oznacza zmianę postrzegania Jedynej Rzeczywistości i sposobu doświadczania siebie.

Jeśli źródłem inspiracji są wyobrażenia, których źródłem jest spekulatywny umysł, kreacja przynosi nowe doświadczenia, ale nie odczuwamy satysfakcji i poczucia spełnienia. Pomimo działania, stagnujemy. Nierzadko upatrujemy przyczyny w  podejmowanych decyzjach, często obwiniamy innych, nie rozumiejąc, że to my potrzebujemy wznieść się energetycznie, by zobaczyć na wyższym poziomie jedynej rzeczywistości, nowe możliwości twórcze i uzyskać odczucie spełnienia w ramach podjętych wyborów. Na obecnym poziomie rozwoju, energią umożliwiającą ten ruch wzwyż jest Miłość.

Niektórzy ludzie czerpią zadowolenie z bólu, który zadają innym. Nie rozumieją, że to objawy choroby ich umysłu. Patologia, której finał łatwo przewidzieć.

Zasada Odrębności, na bazie której budujemy swój świat, jest następstwem postrzegania siebie i innych w wąskim spektrum wyznaczonym przez zmysły. Aby dokonała się zmiana sposobu widzenia jedynej rzeczywistości, potrzebujemy wzrosnąć, poszerzyć okno postrzegania poprzez rozwój. Jeśli bazę do rozwoju stanowi Miłość, nasza osobista podróż prowadzi do poszerzenia postrzegania i wzrostu poziomu wibracji. To otwiera nas na inne widzenie siebie i świata, który współtworzymy z innymi. Dopiero wówczas wątpliwe zabawy w niszczenie marzeń innych, widzimy we właściwej perspektywie (jako zachowanie prowadzące do autodestrukcji). Warto rozwój uczynić zyskiem, aby wyeliminować autodestrukcję z własnego urzeczywistnienia.

Każda chwila, to możliwość wyrażania naszego stosunku do siebie, swych wyborów i wiedzy, którą dzielimy się z innymi. Jeśli kochasz siebie, szanujesz wszelkie życie, bo dostrzegasz jedność wszystkiego, co Jest. Nie ulegasz presji, ani manipulacji, ale tworzysz doświadczenia w oparciu o swoją własną prawdę bez względu na opinie innych.

Jeśli pragniesz zbudować relację, dla zaspokojenia jakichkolwiek potrzeb, twórz swój nowy układ na bazie Miłości i Prawdy, uczciwości i szacunku do siebie i świata drugiego człowieka. Jeśli bawisz się ludzkimi uczuciami, jeśli nie stać Cię na uczciwość, nie zbudujesz solidnej podstawy, a co za tym idzie, Twój projekt rozpadnie się szybciej, niż myślisz.

Spójrz na swoje wybory i Twój dotychczasowy stosunek do człowieka. Czy traktowałeś go z miłością i szacunkiem? Czy ofiarowałeś mu to, co wybrałeś najlepszego dla siebie, czy też traktowałeś przedmiotowo, jako sposób na zaspokojenie swoich potrzeb czy żądzy? Czy byłeś uczciwy czy też bawiłeś się jak hazardzista jego uczuciami, jego sercem? Spójrz najpierw na siebie, swoje wybory, zanim ocenisz drugiego, a uzyskasz wiedzę potrzebną do budowania relacji z kimkolwiek.

Żyjemy w świecie wyobrażeń i słów. Ale... Czy słowa zastąpią uczucia? Czy słowami zastąpimy bogactwo doznań zmysłowych płynących z kontaktu ze światem?