Każda chwila, to możliwość wyrażania naszego stosunku do siebie, swych wyborów i wiedzy, którą dzielimy się z innymi. Jeśli kochasz siebie, szanujesz wszelkie życie, bo dostrzegasz jedność wszystkiego, co Jest. Nie ulegasz presji, ani manipulacji, ale tworzysz doświadczenia w oparciu o swoją własną prawdę bez względu na opinie innych.
Jeśli pragniesz zbudować relację, dla zaspokojenia jakichkolwiek potrzeb, twórz swój nowy układ na bazie Miłości i Prawdy, uczciwości i szacunku do siebie i świata drugiego człowieka. Jeśli bawisz się ludzkimi uczuciami, jeśli nie stać Cię na uczciwość, nie zbudujesz solidnej podstawy, a co za tym idzie, Twój projekt rozpadnie się szybciej, niż myślisz.
Spójrz na swoje wybory i Twój dotychczasowy stosunek do człowieka. Czy traktowałeś go z miłością i szacunkiem? Czy ofiarowałeś mu to, co wybrałeś najlepszego dla siebie, czy też traktowałeś przedmiotowo, jako sposób na zaspokojenie swoich potrzeb czy żądzy? Czy byłeś uczciwy czy też bawiłeś się jak hazardzista jego uczuciami, jego sercem? Spójrz najpierw na siebie, swoje wybory, zanim ocenisz drugiego, a uzyskasz wiedzę potrzebną do budowania relacji z kimkolwiek.
Baw się z ludźmi, a nie ludźmi.
Słowo, choćby najpiękniejsze, to dodatek do realnego działania a nie jego zamiennik.
Miłość i Prawdę wyrażają czyny, nie słowa.
Żądza jest jak motyl, pojawia się i znika, bowiem jej źródłem jest chwiejny umysł osobowy.
Drzewo poznaje się po owocach.
Nie myl żądzy z miłością, a wyobrażeń z umysłu, z sercem kochającego człowieka.
Twój wybór określa Ciebie, to kim jesteś jako uwarunkowana świadomość w swej podróży do integracji. Integracja z Duszą oznacza miłość w działaniu.
Język serca wyraża się poprzez wrażliwość w relacyjności.
Język serca eliminuje przemoc w relacyjności. Kiedy wsłuchujemy się nie tylko we własne, ale również cudze potrzeby, związki między ludźmi, ukazują się w nowym świetle.
Jak odróżniać potrzebę od żądania?
Zauważ, co robi osoba prosząca, jeśli jej potrzeba nie zostanie spełniona.
Jeśli osoba prosząca spotkawszy się z odmową uderza w ton krytyczny lub osadzający, znaczy to, że nie prosiła, tylko żądała.
Pozdrawiam
Teresa Maria Zalewska