Czy można wzrosnąć, pomijając jakikolwiek wymiar własnej istoty?
Czy można dotrzeć do odczucia Jedności, odrzucając rozwój uczuć wyższych?
Ludzie tworzący swój świat w oparciu o Zasadę Odrębności, której źródłem jest ocena rzeczywistości poprzez zmysły, integrują się jedynie wówczas, kiedy istnieje wspólnota interesów.
Zmiana obrazu ziemskiej rzeczywistości jest możliwa wraz ze wzrostem zainteresowania wokół rozwoju uczuć wyższych, a więc zaniedbanego obszaru zwanego wymiarem emocjonalnym człowieka.
Emocjonalność należy świadomie rozwijać, a edukacja oficjalna powinna uwzględnić oczywisty fakt, że człowiek posiada nie tylko intelekt, ale jest również osobą posiadającą emocje.
W 2000 r. prof. Fredrickson z Uniwersytetu Michigan uzyskała prestiżową nagrodę Templetona za „Teorię emocji pozytywnych”. Udokumentowała ich wpływ na szeroko aspektowy rozwój człowieka.
Cóż z wiedzy, zapomnianej i niewykorzystanej…?
Nauka sobie, a życie sobie.
Na czym, Twoim zdaniem, polega świadomy rozwój emocjonalnego wymiaru człowieka?
Zasada Odrębności to paradygmat, wokół którego rozwijał się (i nadal rozwija się dla większości ludzi), dotychczasowy model rzeczywistości.
Źródło percepcji to wąsko spektralny sposób postrzegania rzeczywistości oparty na percepcji zmysłowej.
Ciało mentalne — intelekt wraz z ciałem fizycznym stanowią w nim przedmiot zainteresowania i rozwoju.
Wymiar emocjonalny człowieka w ramach edukacji był i jest, w większości oficjalnych instytucji zajmujących się edukacją, traktowany tak, jakby… nie istniał.
Konsekwencje w postaci rozwoju obszarów mózgu odpowiedzialnych z neurofizjologicznego punktu widzenia za „przetrwanie” (płaty potyliczne), zamiast przednich płatów czołowych warunkujących twórcze myślenie, manifestują się na poziomie problemów natury zdrowotnej, osobistej, zawodowej i społecznej.
Dotyczą wielu ludzi, którzy nie potrafili dostosować się do wymagań szkół oferujących współczesny system kształcenia.
Świadomy rozwój uczuć wyższych odpowiedzialnych za poczucie zadowolenia, satysfakcji i rozwój intelektualny, to warunek szczęścia w równaniu Seligmana (psychologia pozytywna).
Uczucia wyższe w urzeczywistnieniu, to podróż do świata Jedności, bowiem dzięki samorealizacji opartej na ich obecności, odkrywamy zakryte oblicze Miłości bezwarunkowej w odczuciu i dostęp (w ramach intuicyjnego wglądu), do najwyższej jakości inspiracji.
To wykorzystanie ich w samorealizacji warunkuje doświadczanie optymalne, albo stan świadomości zwany „uskrzydleniem”.
Zmiana paradygmatu na Zasadę Jedności to naturalny proces, jeśli uwzględnimy w kształtowaniu osobowości człowieka wszystkie dostępne dla naszej percepcji wymiary. To również warunek zmiany jakości życia dla każdego z osobna i wszystkich razem.
Pozdrawiam
Teresa Maria Zalewska
Fot. Sara Stępień