Z mojej perspektywy, człowiek jest uwarunkowaną Duszą, czyli pomimo swojej duchowej tożsamości, identyfikuje się z narzędziami stworzonymi w celu manifestacji potencjału Ducha.
Tymi narzędziami są: ciało, ego, umysł osobowy i inteligencja.
Dzięki narzędziom może odkrywać potencjał niematerialnej Duszy i urzeczywistniać w świecie zmysłów. To sposób na edukację - samopoznanie przez doświadczenie.
Dopóty, dopóki człowiek identyfikuje się z własnym ciałem, dopóty realizuje potencjał Duszy w oparciu o Zasadę Odrębności.
Postrzega świat przez zmysły, stąd jego kwalifikacja każe mu wierzyć że ludzie są odrębnymi bytami. Zgodnie z tym przekonaniem tworzy swój świat.
Kiedy wzrasta w ramach doświadczeń życiowych w wibrację, co wiąże się z coraz bardziej świadomym zaangażowaniem w poszerzanie wiedzy, wówczas odkrywa kolejne narzędzia służące poszerzaniu postrzegania rzeczywistości (wysokiej jakości myśli i uczucia), a wybory skutkują coraz bardziej pożądanymi efektami w realizacji.
Najwspanialsza samorealizacja to skutek kreacji serca. Po pewnym czasie kreacji na bazie Miłości w odczuciu, wzrasta energetycznie do poziomu na którym doświadcza jedności wszystkich i wszystkiego. Wówczas zmienia ogląd siebie i świata, i coraz częściej zagłębia się w świat Ducha. Odkrywa skarby wiedzy i pokłady inspiracji, z których tworzy swoje doświadczenia i nadal się rozwija.
Jednocześnie odczuwając Jedność wszystkiego i wszystkich, zmienia paradygmat na bazie którego tworzy swój świat z Zasady Odrębności na Zasadę Jedności. Czuje Jedność wszelkiego życia, więc jest to naturalny skutek procesu rozwoju.
Miłość i intuicja na tym etapie stanowią bazę dalszego rozwoju.
Pozdrawiam
Teresa Maria Zalewska
Fot. Sara Stępień