Cisza jest domem Boga i człowieka. Człowiek poznaje głębię Boskiej Ciszy, jeśli się rozwija. Rozwój oznacza poznanie poprzez doświadczenie. W ten sposób człowiek ujawnia zawartość potencjału Ciszy. Dobro i zło w ludzkim doświadczeniu wynikają z dualizmu, czyli z identyfikacji z ego, umysłem, ciałem i inteligencją. Kiedy człowiek opuszcza poziom dualizmu w związku z rozwojem świadomości, powraca do świata duchowej jedności. Widzi jedynego Ducha wszędzie i we wszystkim. W praktyce oznacza to, że traktuje siebie na równi ze wszystkimi przejawami życia. W kreacji jest kochający i współczujący, sprawiedliwy miłosierny. Nie ocenia, bo kogóż miałby oceniać? Siebie? Nie osądza, bowiem dostrzega ludzką potrzebę i akceptuje wybór. Nie krzywdzi, bo skrzywdzony emanuje bólem i cierpieniem, które obciąża wszystko i wszystkich. Wybiera Miłość na przewodnika, bowiem tylko wtedy nie krzywdzi.