Bezwarunkowa akceptacja, to atrybut Miłości Uniwersalnej.
Słońce świeci dla wszystkich, podobnie jak deszcz, który zasila w wodę, kwiaty w ogrodzie, w takim samym stopniu, jak chwasty na bagnach. Wszystko jest zgodne z Boskim porządkiem. Człowiek dostrzega jedynie to, na co pozwala mu jego osobisty filtr, ukształtowane karmicznie okno postrzegania.
Boskie życie, to kreacja z głębin Ciszy bez względu na reakcję świata. Reakcja świata jest uwarunkowana poziomem rozwoju tych, do których przesłanie trafia.

***

Na obecnym poziomie rozwoju ludzkiej świadomości istnieją obok siebie przeciwieństwa. Smutek i radość, miłość i nienawiść, dobro i zło, noc i dzień itd. Akceptacja siebie jako istoty percypującej w wąskim spektrum postrzegania zmysłowego, to baza do badania siebie i poszerzania pola działania, a tym samym odkryć nowych możliwości twórczych. Samoobserwacja w ramach konfrontacji ze światem, to główne źródło wiedzy o sobie i swym potencjale. Najwyższy wybór płynie z realizacji siebie poprzez Miłość. Taki wybór wiąże się również z pojęciem uzdrawiania przez kreatywność. Realizacja na bazie odczucia Miłości, to droga do doświadczenia siebie, jako istoty duchowej, to również konieczny etap rozwoju do pełni integracji Duszy z Duchem.