Cała sztuka cudów
W mocy "pustego" serca mieszka,
OM - karą wypełnionego
Do ostatniej komórki sercowego "mieszka".
Czym różni się uczucie Miłości od jej odczucia - transcendencji?
Czy kreacja z odczucia siebie na tu i teraz jest tożsama z twórczością z poziomu Miłości Uniwersalnej?
Programowanie siebie niewiele ma wspólnego z rozwojem, który jest procesem odkrywania nowych inspiracji rezonujących z coraz wyższą uzyskaną w procesie wzrostu osobistego wibracją.
Czy można się zaprogramować na wolność, miłość, sukces, Boskość?
Słowa, to ramy, w których mieszkają Twoje wyobrażenia. Im częściej powtarzasz afirmacje, tym sztywniejszą ramę tworzysz.
To, czego doświadczysz w ramach afirmacji, a następnie czynów korespondujących z nią, należy do palety możliwości, którą w ofercie ma rezonująca z Twoim poziomem rozwoju, wibracja.
Innymi słowy, etykietujesz, czyli ograniczasz siebie.
Tworzysz pudełko, od którego pragniesz uciec.
Spójrz w oczy drugiego człowieka.
Znajdziesz w nich to samo Życie, dzięki któremu realizujesz siebie.
Może się zdarzyć, że ujrzysz prawdę o jedności wszystkich i wszystkiego.
Wówczas nie przyjdzie Ci do głowy, aby traktować instrumentalnie kogokolwiek i w jakikolwiek sposób, bowiem uznasz to za niegodziwość.
Wtrącanie się w życie innych istot uznasz za niedorzeczność i niepotrzebną stratę czasu.
Dopóki jednak jesteś zapatrzony w swoją wtórną tożsamość bazującą na ego, będziesz traktował instrumentalnie wszystko i wszystkich, będziesz traktował innych jak zabawki do wykorzystania dla własnych celów i nie pomyślisz nawet o krzywdzie, o cierpieniu, które tworzy Twój brak zrozumienia, Twoja niewiedza.
To dlatego istnieje potrzeba świadomego rozwoju zaniedbanego emocjonalnego wymiaru człowieka, co może zaowocować odkryciem Miłości własnej, a tym samym wzrostem pozytywności ze wszelkimi następstwami, w tym, zmianą w relacjach z innymi.
Każda istota, to Boska Esencja w formie życia.
Celem każdej, czy jest tego świadoma czy też nie, jest urzeczywistnienie swej Boskości.
Każde wcielenie, to szansa na przybliżenie jej do spełnienia celu, dla którego zdecydowała się wkroczyć do świata formy.