Uzdrawianie, to proces wydobywania wewnętrznego Światła, w następstwie czego, uwalniamy stare stłumione lęki, ból i cierpienie. Odczuwamy je, bowiem uwalnianie starych wzorców tworzenia rzeczywistości, tudzież jej doświadczania, rzadko odbywa się bezboleśnie.

Jeśli otworzyliśmy się na kreację z odczucia siebie, i zaczynamy czuć Miłość, minimalizujemy przykrości transformacji przekonań i wzorców tworzenia. Jednocześnie dzięki Miłości, stabilizujemy swoją wibrację na coraz wyższym poziomie, co oznacza dopływ wiedzy do urzeczywistnienia z wyższych poziomów Powszechnego Pola Energii.

Być w jedności ze sobą, to realizować swój potencjał w harmonii z odczuciem. Czy to oznacza, że już odczuwamy Miłość?
Niekoniecznie. Poczujemy ją, kiedy uwolnimy niskie wibracje, blokady zalegające na różnych poziomach własnej istoty. Dlatego uzdrawianie jest integralną częścią wzrostu świadomości.

Kiedy skupianie uwagi na obrazach z przeszłości ma korzystny wpływ na rozwój?
Z mojej perspektywy wtedy, kiedy jesteśmy przygotowani do spojrzenia na przeszłe wydarzenia z perspektywy edukacji, co oznacza również możliwość uwolnienia bólu, który pozostał w naszym Polu Energii w związku z doświadczeniami.

Bądź sobą, bądź autentyczny. Badaj znaczenie słów i zachowań, aby wybrać te, które rezonują z odczuciem siebie. Tylko autentyczny człowiek jest świadomy miejsca swej podróży. Tylko świadomość kruszy iluzję.

Co znaczy być dobrym człowiekiem?
Świetnym aktorem?
Graczem?
Powiadam Ci najlepszym człowiekiem jest człowiek autentyczny. Kreując w harmonii z odczuciem, dostrzega różne obszary swej osobowości, które wymagają rozwoju, świadomego podnoszenia wibracji i poszerzenia wiedzy.
Nie jesteś tu dla innych. Jesteś z innymi dla siebie.
Inni, to inna perspektywa Boskiej Świadomości. Należy o tym pamiętać dopóki nie doświadczysz jedności ze wszystkim, co Jest.
Potem automatycznie będziesz wracał do zachowań z poziomu jedności wszystkich i wszystkiego.

Wewnętrzna przemiana wiąże się z transformacją dotychczasowych przekonań,  których owoce pod postacią wyborów i rezultatów doświadczeń nie rezonują z naszym odczuciem.
To wówczas szukamy nowych informacji, nowych koncepcji do urzeczywistnienia i w ten sposób poszerzamy wiedzę i ewentualnie podnosimy poziom osobistej wibracji.
Warunkiem wzrostu wibracji jest samorealizacja z poziomu odczucia Miłości.

Kiedy usiłujesz coś zrozumieć, opierasz się na własnym programie, na filtrze poprzez który postrzegasz siebie i świat. Miej świadomość, że to subiektywny odbiór rzeczywistości, za który odpowiadają ukształtowane przez Ciebie cechy wewnętrzne. Jeśli poszerzysz paletę szlachetnych cnót, tą samą rzeczywistość, ten sam świat ujrzysz z innej perspektywy. Wszyscy wielcy Mistrzowie i mędrcy od tysiącleci twierdzą, że świat jest w porządku. Stanowi doskonałe odbicie zawartości ludzkiego umysłu. Jeśli pragniesz zmiany własnego doświadczenia, poszerzaj zakres szlachetnych cnót. Zmieniając siebie zmienisz swoją percepcję świata.
Miłość w odczuciu jest bazą do budowania doświadczeń, w ramach których odkrywamy szlachetne cnoty we własnym potencjale. To one warunkują percepcję i  wybory, a także  sposób, w jaki doświadczamy rzeczywistości.
Manipulowanie własnym umysłem, to droga donikąd.

Czy kreacja z poziomu odczucia siebie jest wyrazem Miłości własnej czy bezwarunkowej, zwanej Uniwersalną?

Z mojego oglądu rzeczywistości kreacja z odczucia siebie, to wyraz odwagi w realizacji tego, co jest naszą prawdą.
Obserwując jednakże innych, którzy również wyrażają się z poziomu własnej prawdy w odczuciu zauważamy, że owe prawdy nie pokrywają się.
Dlaczego?

Czy każdy uśmiech płynie z serca?
Czy wszystko złoto, co się świeci?
Czy realizacja z odczucia Miłości jest tym samym, co manipulacja z poziomu wiedzy, co zrobić by najkorzystniej sprzedać swój produkt?
Poczuj to, co widzisz. Sercem. Oczy zawodzą.

***

Niechęć do zobaczenia tego, co jest odsuwa transformację własnych przekonań, a to warunek rozwoju świadomości. Każda istota jest uwarunkowaną Duszą, co oznacza, że jej postrzeganie warunkują przekonania oraz cechy osobowości. Jeśli człowiek nie wyciąga wniosków i nie zmienia swoich przekonań wbrew wiedzy płynącej z doświadczeń, stagnuje w rozwoju. Akceptacja choćby najbardziej bolesnych odczuć to droga do zmiany.