Jeśli czujesz Ciszę, obdarowujesz świat Ciszą. Jeśli czujesz Miłość, obdarowujesz świat Miłością. To, co odczuwasz, decyduje o tym, czym emanujesz. To jest naturalne. Jeśli działasz i odczuwasz Ciszę, kreujesz z Ciszy, upiększasz świat. Jeśli czujesz Miłość, kreujesz z Miłości, karmisz świat dobrocią i współczuciem, miłosierdziem i miłością. Twoja kreacja jest wizytówką Twoich odczuć. Każde słowo, które piszesz czy wypowiadasz bez względu na temat czy okoliczności jest informacją o Tobie, Twoim rozumieniu i miejscu rozwoju świadomości. Kto potrafi obserwować siebie, uzyskuje poprzez kreację, wiedzę o sobie w kontekście własnego wzrostu.

***

Kochaj i rób, co chcesz. Nie ma znaczenia sposób życia, znaczenie ma czystość serca, która warunkuje Ciszę w umyśle i szlachetność w działaniu. Tutaj wszyscy podążają do Jedności ze Światłem, ale każdy na innym etapie swej podróży. Jeśli idziesz za swoim sercem, podążasz za Prawdą. Jeśli idziesz za kimś, kogo uznałeś za eksperta w sprawie Twojego rozwoju, idziesz za cudzą prawdą. Cudza prawda nie wyzwoli uwarunkowanej Duszy, co najwyżej zainspiruje otwartego na rozwój człowieka do jego własnych poszukiwań.

Jedynym zrozumiałym językiem dla wszystkich istot jest język serca.

Naśladownictwo, to strata czasu i energii.
Miłość w myślach, słowach i miłość w działaniach, to podstawowe elementy rozwijającego kochania.

Świadomy rozwój serca dokonuje się dzięki doświadczeniom. Wyobrażenia powinny inicjować kreację.

Dlaczego Miłość jest drogą do jedności?
Miłość stworzyła całą manifestację. Kreacja serca, to droga do integracji z Miłością Uniwersalną, a tym samym z Boską Świadomością. Wyobrażenia, rozważania bez działania w harmonii z odczuciem Miłości, nie rozwijają mocy serca człowieka.

Czym jest najbardziej przykry w konsekwencji brak otwartości serca?
Otrzymujesz przez całe lata wszystko, czego pragniesz w najskrytszych marzeniach, ale tego nie widzisz. Rzucasz się w wir poszukiwań i... nie znajdujesz. Doświadczasz ogromu cierpienia... i ranisz po drodze innych.
Dlaczego? Przeszkadzają Ci wyobrażenia i oczekiwania, Twój umysł, który pominął serce.

Otwórz swe serce Judaszu, nie rozum. Otwórz swe oczy i serce.

Ewangelia

Wszystko, czego potrzebujemy do własnego życia i rozwoju jest zawsze blisko, niemalże na wyciągnięcie ręki. Dlaczego tego nie widzimy? Patrzymy jedynie w niebo i nie dostrzegamy tego, co stąpa po ziemi. Nie rozumiemy, że tylko to, co stąpa po ziemi pomoże nam wznieść się tam, dokąd nieustannie wędrują nasze oczy.
Niebo wspiera przez wiedzę, którą należy wykorzystać praktycznie.
Cóż człowiekowi po wiedzy, jeśli nie potrafimy stworzyć na jej bazie nowego doświadczenia?

Tolerancja jest problemem ludzi identyfikujących swą tożsamość z narzędziami służącymi Duszy do tworzenia i doświadczania w świecie zmysłów: umysłem, ego, inteligencją i ciałem fizycznym. Kiedy człowiek wzrasta w wiedzę i energię, dzięki kreacji serca, odkrywa swą duchową tożsamość. Ten moment, to przebudzenie, czyli odkrycie duchowej tożsamości, a wraz z nią, zmiana postrzegania innych. Dostrzegamy wówczas jedność wszelkiego istnienia, a zawartość słowa tolerancja, zmienia się na zawartość słowa - akceptacja. Co akceptujemy? Miejsce i sposób rozwoju innych, który choć daleki od naszych wyobrażeń jest właściwy z perspektywy danej istoty. Mówimy wówczas językiem jedności. Nie oznacza to, że podlegamy destrukcji, którą tworzą istoty pozostające nadal na poziomie identyfikacji z wtórną tożsamością. Poziom wibracji, któremu towarzyszy zmiana postrzegania i doświadczania, skutecznie nas od nich oddziela.