Czym jest z Twojej perspektywy wybaczenie?
Czy istnieje potrzeba wybaczania komukolwiek czegokolwiek, czy raczej zrozumienia sensu lekcji, której udzieliła nam postawa innej istoty?

Jeśli pomimo licznych sygnałów odrzucenia, niechęci do komunikowania się, lekceważenia Twoich próśb, licznych sygnałów braku zainteresowania Tobą i Twoim życiem, trwasz w sytuacji, która rani Twoje serce, komu masz wybaczyć: innemu człowiekowi czy raczej sobie?

Niektórzy przybyli na Ziemię, aby rozwinąć Miłość do wszelkiego życia, inni dla przebudzenia na dar, którym jest ich własna egzystencja. Doświadczenia, które wybrali mają jeden cel: wzrost.

Choć każda istota jest perspektywą tego samego, Jedynego Ducha, ludzie identyfikują często wielkość ludzkiej istoty z perspektywy posiadanego majątku, tytułów, władzy czy tak zwanego życiowego sukcesu. To, co rozumiemy jako sukces, jest wizytówką naszego rozumienia Rzeczywistości i swego w niej miejsca.

To, co bliskie człowiekowi realizującemu siebie w oparciu o siłę dobroci (gunę dobroci według starożytnych Wed), a więc proste życie i wzniosłe myślenie, jest całkowicie niezrozumiałe dla człowieka realizującego siebie na bazie siły pasji (guny pasji), dla którego technologia, design, władza, pieniądze i zaszczyty z tego płynące, są motywacją do działania i treścią jego ziemskich dni.

Nie staniesz się Jednością ze Światłem jedynie dzięki własnej "chęci" integracji. Nie zaprowadzi Cię tam również medytacja, jeśli nie zaliczyłeś lekcji, w ramach których, na bazie Miłości nie ukształtowałeś szlachetnych cnót. Są one kodami dostępu do wyższego wymiaru, które umożliwiają przejście do niego i pozostanie w nim.

Kiedy człowiek - uwarunkowana świadomość, zaczyna odczuwać bezwarunkową Miłość?

Ludzie w trudnej sytuacji życiowej, potrzebujący wsparcia czy pomocy, są czasami dla nas błogosławieństwem, wielkim dobrem, dzięki któremu możemy poznać nieznane zakamarki własnego serca.
Co to daje?
Z mojej perspektywy, towarzysząc trudnej drodze bliźniego, sami uwalniamy nasze emocjonalne blokady: stłumione lęki i emocje. Uzyskujemy dzięki temu bardziej świadomy dostęp do własnych realnych potrzeb, które stłumiony lęk i ból zakrywał.
Jeśli docieramy do rzeczywistych potrzeb, możemy dokonywać bardziej świadomych wyborów tego, czego potrzebujemy dla naszego harmonijnego wzrastania - również na poziomie energetycznym... Nie uciekajmy od ludzi z problemami! Miejmy świadomość, że tym, który traci najwięcej, jest sam uciekający.

Do czego odnosi się stwierdzenie - człowiek jest doskonały taki, jaki jest?

Czym jest dla Ciebie akceptacja miejsca własnego rozwoju?

Jak rozumiesz słowo "odrodzenie" - czego dotyczy?

Wszelka zmiana wiąże się ze zrozumieniem konieczności, czyli wnioskowaniem dotyczącym przeszłych wyborów i doświadczeń. Nie ma nic wspólnego z gwałtem zadanym swojej osobowości. Nie można rozwijać się na siłę.

Kiedy dorastamy do zmiany, burzymy stare struktury, a na bazie nowych przekonań - mających związek z przeszłymi doświadczeniami oraz inspiracji płynących z intuicji, budujemy nowe struktury, dla wyrażenia nowej, stransformowanej jaźni.

Doskonalenie wewnętrzne nie ma nic wspólnego z programowaniem w oparciu o pobożne czy też mniej pobożne życzenia. Jest skutkiem wyborów na bazie mądrości własnej intuicji z mocą otwartego na odczuwanie Miłości, serca.

Czym są dla Ciebie relacje międzyludzkie?

W jakich warunkach swobodnie i spontanicznie wyrażamy swoje uczucia wobec innej istoty?

Dlaczego do poznania siebie w ramach układu partnerskiego potrzebna jest Miłość i jej atrybut, zaufanie?

Co, Twoim zdaniem, niszczy harmonijny przepływ energii pomiędzy uczestnikami relacji?

Uczciwość, to atrybut kochającego serca, z jednej strony, z innej zaś, warunek głębin poznania siebie na danym etapie rozwoju, w układzie partnerskim.
Dlaczego?

Szlachetne kwiaty wymagają odpowiednich warunków dla własnego wzrostu i pielęgnacji przez kochającego ogrodnika. Wówczas w pełni manifestuje się ich potencjał piękna i subtelności. Podobnie jest z ludzkimi uczuciami.

Z mojego oglądu rzeczywistości, tworzenie harmonijnego związku, w ramach którego swobodnie wyrażamy uczucia, ma swoje uwarunkowanie. Zespół szlachetnych cech, które człowiek ukształtował w swej życiowej podróży, odpowiada za kierunek percepcji, jak i samo doświadczenie.