Nareszcie wolny dzień! Poranek dżdżysty, pochmurny. Diamentowe kropelki wody torują sobie drogę po szybie na skróty, zgodnie z prawem grawitacji, na parapet. Za drzwiami słyszę pospieszne kroki Eryka zmierzającego do porannych ablucji. Jak na mój gust, zbyt wcześnie wstał i o wiele za wcześnie „gna” do szkoły.
Pułapka.
Przed kilkoma laty, w dramatycznych dla mnie okolicznościach poznałam interesującą kobietę. Choć jestem raczej typem samotnika, dość szybko nawiązałyśmy dobry kontakt. Myślę, że przez chwilę wspierałyśmy się wzajemnie w rozwiązywaniu własnych problemów, korzystając z pomnożonego o możliwości drugiej istoty potencjału twórczego.
Kontakt ze sobą – filozofia czy potrzeba?
Większość ze znanych mi osób zgodnie twierdzi, że żyjemy wszyscy w tym samym świecie. Argumentacja opiera się na tzw. postrzeganiu zmysłowym, jako narzędziu obiektywnej oceny rzeczywistości.
Zaledwie Nasruddin skończył swoje wystąpienie, jakiś żartowniś spośród słuchaczy rzekł:
- Zamiast rozwijać teorie duchowe, dlaczego nie pokażesz nam czegoś praktycznego?
Biedny Nasruddin zmieszał się.
- Ale jakiego rodzaju ma być ta praktyczna rzecz, którą chcesz, żebym ci pokazał?
Dlaczego mam pracować nad zmianą swoich myśli?...
Ja już mam taki charakter...
Przecież zmiana pracy niczego nie zmieni...
To on jest odpowiedzialny za moją chorobę...
To wszystko przez złodziejstwo na najwyższym szczeblu...
Bardzo często słyszę podobne opinie.