Nad ziemskim mym niebem
Chmura czarna zalegała
I w paskudny nastrój
Bez końca wprawiała.

Z wielkiego wora myśli
W głębi umysłu mego,
Dobywała same czarne,
Podobne do samopoczucia mego.

Złowroga myśl
Nastrój czarny pogłębiała
I pętelka
Czarna myśl-czarna emocja
W mym życiu rozkwitała.

Najpierw był ból serca,
Potem jego szybkie bicie.
A potem szpital, leki
I coraz trudniejsze życie.

I naraz promyk słońca
Na horyzoncie się pojawił.
Zaowocował złotą myślą
I po prostu mnie zbawił.

Myśl złota przyniosła
Zmianę nastawienia mego.
Zaowocowała słowem
Kunsztu wysokiego.
Uruchomiłam działanie
W materii świata swego
I doświadczyłam zmiany
Samopoczucia mego.

Lecz nie do końca jeszcze
Czarne chmury mnie opuściły,
I nie do końca jeszcze
Każdy poranek jest miły.

Wciąż staram się je rozpuszczać
W błogiej słodkiej Ciszy,
Gdzie w Jej głębinie ,
Głos własnej Duszy się słyszy.

Z mądrością serca...
autor: Teresa Maria Zalewska