Najwyższa Osoba Boga rzekł: O Partho, kiedy człowiek porzuca wszelkiego rodzaju pragnienia zmysłowe, których źródłem są wytwory umysłu, i gdy jego umysł - oczyszczony w ten sposób - znajduje zadowolenie w Duszy jedynie, wtedy mówi się, że osiągnął on czystą świadomość transcendentalną.

***

Zmysły są tak mocne i impulsywne, o Arjuno, że gwałtem porywają nawet umysł człowieka, który posiadł wnikliwą wiedzę i który usiłuje je kontrolować.

Kto całkowicie opanowuje swoje zmysły i koncentruje swą świadomość na Mnie, ten znany jest jako człowiek o niewzruszonej inteligencji.

Osoba kontemplująca przedmioty zmysłów rozwija przywiązanie do nich. Z przywiązania rodzi się pożądanie, a z pożądania pochodzi złość.

Ze złości powstaje złudzenie, a ze złudzenia chaos w pamięci. Kiedy w pamięci panuje chaos, zanika inteligencja, a kiedy inteligencja zostaje stracona, upada się z powrotem w materialne bajoro.

***

Tak jak mocny wiatr porywa łódź na wodzie, tak nawet tylko jeden z wędrujących zmysłów, na którym skupi się umysł, może pozbawić człowieka inteligencji.

Zatem, o potężny, zrównoważoną inteligencję posiada ten, kto powściąga swoje zmysły od ich przedmiotów.

Co bowiem nocą jest dla wszystkich istot, czasem przebudzenia jest dla samokontrolującego się. A co czasem przebudzenia jest dla żywych istot, to nocą jest dla mędrca pochłoniętego poznawaniem Jaźni.

Kto pozostaje niewzruszonym, mimo nieustannego potoku pragnień, które jak rzeki wpadają do oceanu, zawsze napełnianego, a mimo to pogrążonego w Ciszy, ten jedynie może osiągnąć spokój. Ale nie zazna spokoju człowiek, który dąży do zaspokojenia swych materialnych pragnień.

Kto wyzbył się wszelkich pragnień zadowalania zmysłów i którego życie jest wolne od pragnień, kto uwolnił się od poczucia własności i fałszywego ego - ten jedynie może osiągnąć prawdziwy spokój.

Bhagavad-gita Taką Jaką Jest
Rozdział II: Treść Gity w skrócie - fragmenty