Rozwój świadomości to proces wzrostu wibracji osobistej i poszerzenia postrzegania siebie i rzeczywistości.
Jeśli człowiek odkryje moc serca własnego, proces przebiega harmonijnie.
Dopóki jednak kreuje jedynie z odczucia siebie (istotny etap rozwoju Miłości własnej), dopóty uwalnia blokady, zazwyczaj zdeponowane w ciele emocjonalnym.
Wówczas okresy dobrego samopoczucia wynikające z uczciwości wobec własnego odczucia, są „przeplatane” cierpieniem, kiedy odkrywa w ramach realizacji, pokłady bólu.

Niektórzy nieustannie eksperymentują z ludzkimi uczuciami.
Zabaw się. Może zrozumiesz, może poczujesz.
Rzuć na twardą podłogę kryształowe serduszko. Podepcz je.
Potem… próbuj przywrócić mu jego pierwotny wygląd, jego niepowtarzalny blask i jedyne w swojej manifestacji, piękno.
Często jako ludzie, traktujemy w taki właśnie sposób siebie nawzajem, po czym pragniemy żyć w świecie piękna i harmonii, pokoju i dobrostanu fizyczno-psychicznego.
To niedorzeczne oczekiwanie.

Czym jest przebudzenie?
Dlaczego przebudzony człowiek nie ocenia, nie osądza, nie ubliża innym istotom?

Nie myl egoizmu z Miłością własną i egocentryzmu z dojrzałością emocjonalną.
Egoizm gwarantuje nieustanne krążenie w labiryncie stworzonym przez umysł osobowy, Miłość wyprowadza z labiryntu i otwiera na nowe postrzeganie siebie i rzeczywistości.
Egocentryk skupiony na własnych rozrywkach i przyjemnościach, pogłębia przepaść pomiędzy sobą a innymi. To droga donikąd, często do samozniszczenia.