Esencją każdej istoty jest Boska Świadomość.
Akceptacja tej prawdy, to droga do realizacji siebie z odczucia w schemacie:
Czuję.
Myślę.
Tworzę.
Doświadczam.
Dzięki konsekwentnej samorealizacji pojawia się odczucie Miłości własnej.
Trzeba jednak praktyki, czasu, nieugiętości, by podążać ta drogą, zwłaszcza w sytuacji, gdzie preferuje się samorealizację rozumianą jako kreacja z wyobrażeń z pominięciem  odczuwania siebie.
Cena takiej realizacji jest wysoka: stłumione uczucia, lęk, problemy zdrowotne, osobiste i społeczne.

Drogą do odkrycia Miłości jest zatem szacunek dla swego życia, co oznacza wybór, w którym uwzględniamy nasze talenty, preferencje i priorytety.

Nic i nikt nie zawróci rzeki życia.
Akceptacja tej prawdy powinna zwrócić uwagę na edukacyjny aspekt minionych wydarzeń, a przede wszystkim, na bogactwo odkrytego przez nas potencjału Ducha w ramach radzenia sobie z trudnymi wyzwaniami.
Nikt nie zmieni również następstw trudnych wyzwań, zwłaszcza tych, których ciężar był zbyt trudny do udźwignięcia, a ceną, utrata zdrowia.
Ale... To nasze życie i my potrzebujemy otworzyć się na wiedzę o sobie, która uwolni nas od odległych (od upragnionych) następstw wyborów przez innych ludzi.
Zaakceptujmy brak ich gotowości  na podążanie razem i wzajemne wspieranie się w tej bardzo wymagającej podróży.
Przebaczenie niczego nie zmieni, więc raczej zajmijmy się tym, co stanowi nasz priorytet na ten czas.
Działajmy z Miłością, a rzeka życia poniesie nas w najbardziej odpowiednim z perspektywy rozwoju, kierunku.