Miłość, Prawda, Mądrość, Odwaga, Sprawiedliwość, to jedne z wielu szlachetnych cnót, cenionych w wielu kulturach dla samej ich obecności. Ich rozwój ludzi był jednym z elementów zaplanowanej edukacji (od wspólnot plemiennych począwszy: tu odwaga, mądrość itd). W jaki sposób współcześnie rozwijamy cechy, które stanowią o naszym sposobie postrzegania rzeczywistości, jak i tworzenia, i współtworzenia świata, w którym funkcjonujemy?

Szlachetne cnoty rozwijają się w oparciu o posiadane cechy osobowości i odczucie Miłości.

Tylko te obszary rzeczywistości, na których bezwysiłkowo koncentrujemy energię psychiczną, stanowią pole działania, dzięki któremu doskonalimy siebie, czyli wzrastamy w humanitaryzm, mądrość, odwagę, sprawiedliwość, uczciwość itd.

Szlachetna cnota, to cecha osobowości, która przejawia się w różnych sytuacjach. Jednorazowy przejaw sprawiedliwości czy odwagi, nie świadczy o cnocie sprawiedliwości czy męstwa.

Myśl, słowo i czyn, to narzędzia do tworzenia naszego świata.
Co jest źródłem naszej twórczości?

Dlaczego tworzysz?

Co jest miernikiem rozwoju świadomości?

Czym jest Prawda?

Czy dostrzegasz neutralność wiedzy?
Co kryje się za Twoimi emocjami, które ujawniają się w konfrontacji z wiedzą?

Czy można uzdrawiać siebie bez świadomości własnych wewnętrznych problemów?

Negatywne emocje w konfrontacji z wiedzą są informacją o obszarach niskich wibracji, bólu do uzdrowienia w Tobie. Agresja wobec lustra, które ujawnia Twój problem, nie uzdrowi go.

Czym jest niepokój, niechęć, nienawiść, zawiść czy zazdrość, które ujawniają się w konfrontacji z oglądem rzeczywistości innego człowieka?
Czym jest akceptacja tych uczuć w sobie: przyjęciem odpowiedzialności za ich obecność, a tym samym, szukaniem źródła we własnych przekonaniach, czy też obarczeniem odpowiedzialnością innych za ich wzbudzenie?
Odpowiedź zawiera się w Twojej kreacji.

Bądź sobą, tą istotą, którą w głębi siebie czujesz. Tylko uczciwość wobec siebie pozwala zauważać obszary, które wymagają uzdrowienia.

To kim się czujesz, to skutek przeszłych doświadczeń. To, kim staniesz się we własnym odczuciu w przyszłości, warunkuje Twój wybór dzisiaj. Wybierz z odczucia Miłości.

Wiedza, koncepcje z których korzystasz w kreacji, poszerzają okno postrzegania rzeczywistości i zakres doświadczeń. Nic nie zastąpi osobistego doświadczenia w procesie ewolucji świadomości.

Niechęć, zawiść, zazdrość, pycha, to baza do niezbyt szlachetnych działań. Ich celem, z racji niskiej wibracji jako bazy do tworzenia, jest niszczenie, nierzadko kogoś lub czegoś, czego nie rozumiemy. Jeśli bazą do tworzenia jest niska wibracja, jej skutek jest adekwatny, a w odczuciu, mało przyjemny. Jeśli masz w tym miejscu problem, weź odpowiedzialność za swoje uczucia ujawniane w konfrontacji z rzeczywistością. One należą do Ciebie, nie do świata.Ty i tylko Ty możesz zdecydować, co z nimi uczynisz. Możesz obrzucić świat kolejnymi etykietkami, albo zaakceptować swoje negatywne uczucia, odkryć kryjące się za nimi potrzeby i realizować je na miarę możliwości.

Toksyczni ludzie - to pojęcie, podobnie jak i każdy generowany osąd jest przede wszystkim informacją o nas, naszym systemie wartości, o naszych przekonaniach, preferencjach i priorytetach. W niewielkim stopniu dotyczy rzeczywistości, którą osądzamy. Zawiera w sobie ładunek negatywnych uczuć, które należą do naszego wewnętrznego krajobrazu i nie ulegną zmianie, jeśli o to nie zadbamy. Projekcja na otoczenie negatywnych uczuć, nie uwalnia nas od nich. Przeciwnie, utrwala je, co skutkuje niezbyt zachęcająco na wielu poziomach naszego funkcjonowania.

Rozwój, to proces "tysiąca" transformacji.
Co stanowi bazę dla realnej zmiany?

Jaka rolę w procesie rozwoju stanowi wiedza "zewnętrzna"?
Dokąd zmierzamy wykorzystując w rozwoju potencjał innych istot na bazie odczucia Miłości własnej, a dokąd docieramy podążając w podobny sposób, ale przy zamkniętym na odczuwanie Miłości, sercu?

Dlaczego rozwój pomijający emocjonalny wymiar człowieka jest nazywany "drogą labiryntów"?

Czym jest wiedza "wewnętrzna"? Jakie warunki są konieczne do uzyskania dostępu?

Co stanowi źródło "wewnętrznej" wiedzy człowieka?
W jaki sposób ją "percypujemy"?

Świat jest lustrem, w którym przegląda się umysł człowieka. Czym jest uwarunkowana zmiana obrazu w lustrze?

Czy zmiana lustra, bądź manipulowanie obrazem, zmieni "rzeczywistość", która się w nim przegląda?