Miłość jest najszlachetniejszą perłą w panteonie uczuć. To rzadki kwiat, który należy mądrze pielęgnować, bowiem jak każda szlachetna roślina, wymaga wiedzy, koncentracji energii psychicznej i warunków dla własnego wzrastania.

Jeśli potrafimy pielęgnować w sobie ten ceny kwiat ludzkich uczuć, odczuwamy pełnię życia, bez względu na to, czy trwamy w medytacyjnym stania umysłu biernie, czy czynnie wyrażamy swoją obecność na planie rzeczywistości uzgodnionej.

Czym się różni osąd od spostrzeżenia?
To, co wyrażasz jest jedynie informacją o Tobie, o ukształtowanych cechach, talentach, preferencjach i priorytetach. Jest informacją o Tobie dla Ciebie.

Dlaczego?

Tylko Ty możesz zadecydować, co z tym zrobić, pozostać przy dotychczasowym sposobie tworzenia i doświadczania czy transformować swoje przekonania. Masz wolną wolę i wybór.

Jeśli robisz to, co zawsze robiłeś, będziesz miał to, co zawsze miałeś.

Sokrates

Czym jest dla Ciebie Miłość?
Czym jest Twoja Prawda?

Na czym, Twoim zdaniem, polega uczciwość w relacjach?

Dokąd prowadzi adepta rozwoju Miłość i Prawda w codziennym samowyrażeniu, a gdzie zmierza człowiek, którego bazą jest nieuczciwość?

Jaki fundament, taka budowla.

Po co tworzysz nowe pole działania, jeśli potem nie masz ochoty, aby się nim zajmować i zostawiasz je innym?

Satysfakcja, spełnienie czy zwykłe zadowolenie wynika z realizacji tego, czego pragniemy w harmonii z naszym potencjałem i umiejętnościami, które wypracowaliśmy karmicznie. Pomyśl o ogrodniku, który wciąż kupuje ziemię, zakłada kolejny ogród i... przestaje się nim zajmować...
Po pewnym czasie w ogrodzie rośnie więcej chwastów, niż szlachetnych roślin. Z czego ogrodnik może się cieszyć? Z mojej perspektywy, nie ma z czego. Radość wynika z zaangażowania własnej energii psychicznej i serca w projekt, którego realizacja jest naszą potrzebą, dzięki realizacji którego, poznajemy nowe elementy własnego potencjału. Uprawianie ogrodu z miłością, oznacza czynny dla mnie dialog z roślinami, zainteresowanie ich potrzebami i dzięki wnikliwej obserwacji, ich zaspokajanie na miarę wiedzy i możliwości.
Dzierżawiąc ogród nie sposób tego uzyskać, bowiem przyjemność wynikająca z oglądania pracy innych, nie spełnia wewnętrznie.

Z mojego oglądu rzeczywistości, celem kreacji jest poznawanie własnego potencjału, jego nowych elementów. Nowa wiedza służy poszerzeniu oglądu siebie samego i otwiera na możliwość tworzenia inaczej, pełniej, z większą satysfakcją.

Celem powoływania do życia stron społecznościowych jest wspólna zabawa poprzez dialog.
Monolog w tłumie deprymuje, bowiem brakuje elementarnej wymiany energii. Po pewnym czasie, człowiek zniechęcony biernością lub dystansem ze strony innych, rezygnuje.

Czy dostrzegasz różnicę pomiędzy dogmatem, a koncepcją?

Dlaczego lęk w odczuciu jest najsilniejszym sprzymierzeńcem dogmatu i wrogiem nowych koncepcji?

Jeśli człowiek jest realnie przygotowany na rozwój w oparciu o nowe koncepcje, otrzymuje taką możliwość. Pojawia się nowa wiedza i ludzie - podróżnicy po bezmiarze wiedzy Oceanu Ducha.
Jeśli jedynie deklaruje chęć poznania z poziomu umysłu, jak płomień - szybko "strzela w górę", a potem równie szybko gaśnie.
Potrzeba mu jeszcze wielu doświadczeń, by wrócił do miejsca, z którego rezygnuje. Gotowość w umyśle, często inspirowana przez wybory innych, nie jest jednoznaczna z przygotowaniem wewnętrznym do nowej, choćby najbardziej rozwijającej zabawy.

Istnieje wiele poziomów, na których nawiązywane są i realizowane relacje międzyludzkie. Czasami ludzie oferują sobie cenną wiedzę i odchodzą do innej przestrzeni. To naturalne zachowania w nieustannie zmieniającym się świecie wewnętrznych potrzeb człowieka. Rzadko spotyka się więź, która jest długotrwałą rozwijającą relacją, choć taki rodzaj związków międzyludzkich jest wspaniałym miernikiem naszego własnego wzrastania.

Z mojej perspektywy ten rodzaj relacji wynika z realizacji siebie na bazie Energii Miłości.

Sposób komunikacji jest również uwarunkowany. Jeśli człowiek kreuje z odczucia, czyli jest najbliżej siebie samego, sposób porozumiewania się będzie zgodny z tym, co czuje i myśli na dany moment, często trudny do przewidzenia. Jeśli bazę stanowi zaprogramowana podświadomość, sposób, w jaki wchodzi w interakcję z ludźmi o podobnych cechach, będzie przewidywalny.

Miłość jest naturalną energią, która łączy wszelkie istnienie. Jej przejawy są różne, ale ciepło, serdeczność, akceptacja i wsparcie są wyrażane bez względu na poziom rozwoju świadomości.

Miłość jest otwarta na wszelkie możliwe sposoby przejawiania się przez inne istoty. Nie osądza, nie potępia, bo kogo ma potępiać? Samą siebie?
Miłość poszukuje rozwiązań tam, gdzie żądza zaspokojenia swoich ambicji nigdy nie dociera.

Żądza jest ślepa. Istota kreująca z poziomu żądzy jest całkowicie skupiona na sobie, na realizacji własnych wizji i wyobrażeń. Inni są jedynie pionkami w jej grze. Przedmiotowe traktowanie wszystkich i wszystkiego jest ustanowioną normą w relacyjności. Potrzeby, uczucia, całokształt życia innych istot są niedostrzegalne. Kiedy pionek przestaje odgrywać wyznaczoną rolę, wyrzuca się go na śmietnik. Bezceremonialnie, bezdusznie. Ta niegodziwość traktowana jest również z perspektywy ofiar jako norma!!!
Co można powiedzieć o poziomie rozwoju ludzkich uczuć, skoro ofiary same, bez cienia zrozumienia, udzielają wsparcia tym, którzy ich niszczą?

Często, dla uzasadnienia swoich wyborów i działań obliczonych na realizację ich wyobrażeń, ludzie kierowani przez żądzę podbudowują swoje stanowisko filozofią, posługując się przystającymi do ich potrzeb i wyobrażeń elementami wiedzy oferowanej przez autorytety. Istoty wspierające ich działania są jedynie tłem do budowania wielkiego ego. I choć czasami realizują swój projekt, nie znajdują w tym swego spełnienia, satysfakcji, dokładnie tego, czego poszukują w realizacji.

Świat budowany przez Miłość jest wyrażeniem najwyższej Prawdy na danym etapie rozwoju.
Świat budowany przez żądzę skazany jest na porażkę, a istoty w tym uczestniczące, bez względu na ilość wygranych bitew, bez względu na uzyskane splendory czy pieniądze, na doświadczanie bólu i cierpienia.
Dlaczego?

Czy dostrzegasz niebezpieczeństwo wszelkich uzależnień?
Co się dzieje, kiedy Twój narkotyk pod postacią innej istoty, przedmiotu czy możliwości, z którymi wiąże się Twoje poczucie zadowolenia, zostanie Ci odebrany?

W świecie, gdzie istnieje labilność emocjonalna i związana z nią niestabilność na poziomie umysłu (poziom rozwoju świadomości), wszelkie uzależnienia prowadzą wcześniej czy później do doświadczenia bólu i cierpienia.

Nie identyfikuj wyboru płynącego z poziomu intuicji z odrzuceniem czegokolwiek czy kogokolwiek. To jedynie Twoja ocena sytuacji.

Każdy człowiek ocenia ludzi, wydarzenia, siebie samego z perspektywy ukształtowanych ewolucyjnie cech, preferencji i przekonań. Baza ta zmienia się w miarę nauki przez doświadczenie.

Tak więc, jeśli kogoś oceniamy czy osądzamy, tak naprawdę ujawniamy swój punkt widzenia, swoje przekonania, swoją indywidualną prawdę, a nie realną wiedzę o innej istocie. Często nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo się mylimy.

Harmonia w relacjach wymaga szacunku i respektowania odmienności. Taka postawa rodzi się ze zrozumienia siebie jako dynamicznie rozwijającej się świadomości i potraktowania innej istoty, jako manifestacji tego samego Źródła. Różnice w rozumieniu rzeczywistości wynikają z jej pojmowania, co wiąże się z poziomem rozwoju świadomości.

Co dla Ciebie oznacza termin: doskonały?

Z mojej perspektywy dotyczy jedynie doskonałego wyrażenia w kreacji tego, za kogo uważasz się na dany moment.
Skutki kreacji dają możliwość konfrontacji własnych wyobrażeń o sobie ze światem postrzeganym w parametrach wyznaczonych przez zmysły. Zważ jednak, że Twoje wyobrażenie o sobie jest ewoluującą zmienną, a nie stałą strukturą. Doświadczenie służy najpełniejszemu wyrażeniu tego i jeśli dostrzegasz potrzebę i możliwości, służy transformacji przekonań dotyczących Ciebie samego.

Kreacja w takim znaczeniu, odkrywa przed rozwijającą się istotą Prawdę dotyczącą ujawnionych aspektów własnego potencjału, czyli Energii, którą na danym etapie rozwoju świadomości jest.

Nowe koncepcje umożliwiają człowiekowi zobaczenie siebie z innej perspektywy, jednak potrzeba odwagi, konsekwencji, uporu, a nade wszystko ciekawości, by podążyć ich śladem i wyrazić w doświadczeniu.

Miłość nie tylko dodaje skrzydeł naszemu działaniu. Dzięki jej odczuwaniu, posiadamy dostęp do najwyższej, możliwej dla zrozumienia przez nas wiedzy, biorąc pod uwagę poziom rozwoju świadomości.

Dokąd prowadzi droga doskonałości w wyrażaniu tego, za kogo się uważasz?
Z mojego oglądu rzeczywistości, do ukształtowania osobowości o cechach umożliwiających ewolucję na wyższych poziomach urzeczywistnienia. Dlaczego? Ponieważ miłość, mądrość, uczciwość, sprawiedliwość, wstrzemięźliwość, piękno, harmonia, jedność, współczucie i wiele innych, stanowią stabilne kody opisane przez świętą geometrię, kody dostępu do wyższych poziomów wibracji, w ramach której istota ma szansę poznawać siebie jeszcze inaczej, pełniej, w nowy, nieznany dla jej dotychczasowego doświadczenia sposób.
Jeśli zmieniasz co chwila zdanie, jeśli niesie Cię fala zmienności nastroju lub uczuć, bądź jeśli błądzisz w marzeniach czy koncepcjach bez ich realizacji, utrudniasz sobie dalszy wzrost.

Wielu ludzi marzy o zintegrowanym działaniu wraz z innymi podróżnikami po ścieżkach samopoznania. W kompanii czas upływa szybko, często z dodatkowymi atrakcjami, których źródłem są nasi współpodróżujący. Przyjemność i gratyfikacja, określające harmonijne doświadczenie, to atrakcje same w sobie, a jeśli realizacja bazuje na możliwościach dobrze rozumiejących własne potrzeby ludzi, tym lepiej dla wszystkich. Jednak po upływie różnie długiego czasu wszelkie wspólne inicjatywy, od medytacji i modlitw począwszy na grupach wzajemnej adoracji kończąc, rozpadają się. To naturalny proces, który obrazuje wyłanianie się naszych kolejnych potrzeb i pozwala na ich dookreślenie.

Często trudno zaakceptować w ramach naszej podróży element niszczenia, rozpadu struktur, które były nam przez pewien moment bliskie, ale życie, to proces, w którym tworzenie i niszczenie, czyli zmiana, to jedyny pewnik.

Istnieją jednak relacje, które wydają się być wieczne. Pomimo zmieniających się obrazów, ludzi czy upływającego czasu, istnieje szczególny rodzaj więzi łączącej ludzi. Powiem więcej, nowe elementy wiedzy, które uzyskuje każdy uczestnik relacji z osobna, lub w relacjach z innymi istotami bądź elementami życia, jedynie wzbogacają i tworzą nową bazę do wspólnego twórczego samowyrażenia.
Czy wiesz, jaki rodzaj relacji mam na myśli?

Napisano wiele książek o sercu, o języku serca, ale wiedza ta poza informacją powinna inspirować do otwarcia własnego serca na miłość. Miłość z poziomu wyobrażeń, to początek drogi rozwijającej serce. Czy można porozumiewać się w języku serca bez odczuwania Miłości?

Czego potrzebujemy, by odczuwać Miłość?
Z mojej perspektywy odpowiedź jest uwarunkowana definicją, jaką przyjmujemy dla pojęcia: Miłość.

Miłość, to podstawowa Energia Stwórcza. Sposób jej wyrażania zależy od poziomu rozwoju świadomości, ale zawsze jest identyfikowana z Jasną Stroną Mocy, czyli z realizacją w oparciu o najszlachetniejsze cechy i wartości.

Ażeby wyrażać tę potęgę przez szlachetne cechy, trzeba je w sobie odkrywać i pielęgnować. To wymaga samoobserwacji, wnioskowania i dokonywania kolejnego wyboru z perspektywy zdobytej nowej wiedzy. W ten sposób budujemy samych siebie, czyli kolejną osobowość, która reprezentuje wyższy poziom rozumienia siebie i rzeczywistości współtworzonej z innymi.

W jaki sposób tworzymy samych siebie?
W oparciu o przekonania, które stanowią bazę dla naszego samowyrażenia. Uważna obserwacja skutków kreacji w oparciu o dotychczasowe przekonania powinna w ramach zdobytej wiedzy zmieniać je.

Proces nieustającej przemiany trwa do momentu ukształtowania wewnętrznych cech (dla tego poziomu rozwoju Miłość i Prawda, Piękno i Harmonia, Jedność i Sprawiedliwość i wiele innych). Cechy te odzwierciedlają poziom wibracji danego człowieka, albowiem, żeby się nimi przejawiać, trzeba przebyć drogę w ramach której podnosimy poziom Energii Osobistej. Jeśli istota uzyska odpowiedni dla przekroczenia granicy wymiaru poziom Energii Osobistej, przechodzi do wyższego poziomu urzeczywistnienia.