Zależność pomiędzy człowiekiem, a polem jego działania, przypomina relację pomiędzy ogrodnikiem i ogrodem. Im więcej miłości, wiedzy i pracy włoży ogrodnik w pielęgnację roślin, tym piękniejszy efekt uzyska.
Jego ogród jest wyrazem prawdziwych intencji, wiedzy i twórczego działania. Twoje działanie jest wizytówką tego, za kogo się uważasz.

Podobnie jest z relacjami między ludzkimi. Jeśli wkładasz w nie, jak mądry ogrodnik w swój ogród, miłość, wiedzę i czas, w efekcie uzyskujesz doświadczenie wielkiej różnorodności uczuć w interakcji ze stworzonym przez siebie pięknem. Jeśli w budowaniu relacji zdajesz się na los, łut szczęścia czy wyobrażenie, że układ zbuduje się sam, doświadczysz w finale głębokiego rozczarowania.

Cenne rośliny wymagają mądrej pielęgnacji.

Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni. Nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni. Jakim sądem osądzisz, takim i ty będziesz osądzony.

Ewangelia

Kogo odrzucamy?
Co stanowi bazę do wydawania osądów?

Kim jest w Tobie istota, która osądza?
Identyfikujesz się z Miłością...?...
Piszesz słowami Miłości...
Ale czy Miłość osądza?
A więc, kto jest w Tobie, sędzią?

Jaka jest baza dla Twoich osądów?
Zaprogramowany, chwiejny jak chorągiewka umysł...?...
Czy "coś", co nieustannie się zmienia pod wpływem warunków zewnętrznych (umysł), jest wiarygodnym sędzią?

Czy uważasz, że Twój zaprogramowany umysł ma cokolwiek wspólnego z Prawdą Uniwersalną? Jeśli tak uważasz, obserwuj siebie w ciągu kolejnych lat Twego życia. Zobaczysz jak Twoje kruche prawdy ulegają destrukcji. Dotyczy to wszystkich prawd, poza Prawdą Absolutną.

Pojęcie doskonałość nie dotyczy realizacji z góry założonego stanu bytu. Odzwierciedla raczej precyzję z jaką wyrażamy siebie na każdy moment życia w związku z posiadanymi talentami, cechami, preferencjami, predyspozycjami i wyobrażeniami. Doskonałe samo wyrażenie nie oznacza zakończenia procesu rozwoju osobistego. Wnioski płynące z doświadczenia siebie mogą ukierunkować nasz rozwój na bardziej świadomą realizację, która wynika ze zrozumienia, że to my tworzymy swój świat i samych siebie.

Kiedy dostrzegamy konieczność rozwoju emocjonalnego?
Z mojej perspektywy wtedy, gdy zaczynamy dostrzegać rolę emocji w procesie twórczym.

Z moich obserwacji najczęściej dostrzegamy zgubny wpływ emocji na realizację naszych inspiracji.
Doświadczamy na przykład destrukcyjnego wpływu lęku na samopoczucie i stan zdrowia, obserwujemy zgubny wpływ niekontrolowanego wyrażania negatywnych emocji na relacje osobiste, zawodowe i społeczne, dostrzegamy, że możliwość cieszenia się sobą i naszą codzienną twórczością zależy nie tylko od korzystnego przebiegu zewnętrznych zdarzeń, ale w dużej mierze od możliwości utrzymania pozytywnych emocji własnych na najwyższym poziomie do jakiego dostęp posiadamy.

Z uwagi na fakt, iż emocje stanowią system informacyjny, tłumienie ich i reakcje ucieczkowe znane z mechanizmów obrony psychologicznej, uniemożliwiają dotarcie do źródła problemu.

Często, również istnieje potrzeba wsparcia ze strony innego człowieka, który poprzez samą obecność staje się dla nas lustrem, dzięki któremu werbalizując nasze samopoczucie, możemy wychwycić przyczynę ich pojawienia się w naszym doświadczeniu.

Nasze działania wokół emocjonalnego poziomu uzależnione są najczęściej od stanu spustoszenia, jaki wywołały doświadczenia w ramach których dominowały emocje negatywne. Z perspektywy pracy lekarza, nieumiejętność zarządzania emocjami przekłada się najczęściej na zespół schorzeń zwanych psychosomatycznymi.

Każdy człowiek posiada w sobie aspekt twórcy własnego doświadczenia. Każdy świadomie bądź nieświadomie tworzy swój świat. Czego dowiedziałeś się o sobie w twórczej konfrontacji ze światem zewnętrznym?

W jaki sposób bogactwo Twego odkrytego potencjału zadecydowało o kierunku Twego dalszego rozwoju?

Czy potrafisz cieszyć się na tu i teraz z odkrytego potencjału własnego ?

Każda chwila życia jest jedyna i niepowtarzalna, nigdy bowiem nie będziesz dokładnie taki jak właśnie teraz. Czy dostrzegasz to?

Co jest źródłem Twej radości?

Czy realizowanie określonych zaprogramowaniem zamierzeń jest źródłem Twej radości?

Czym różni się poczucie zadowolenia człowieka akceptującego z zainteresowaniem i ciekawością wszelkie doświadczenia życiowe od istoty ukierunkowanej w swej kreatywności na zdobywanie kolejnych trofeów?

Jak rozumiesz słowa Anthony de Mello - "życie jest biesiadą, na której większość umiera z głodu"?

Oglądać "złoto", kupować "złoto" czy wytopić "złoto" z siebie?

Co wybierasz?

Co dla ciebie oznacza termin "wytopić złoto" z siebie?

Czym, Twoim zdaniem, jest doskonałość?

Czy istnieje istota, która nie wyraża doskonale tego, za kogo siebie uważa na dany moment swego istnienia?

Czy rozwój oznacza stagnację czy nieustanną zmianę w ramach uzyskiwanej poprzez doświadczenie wiedzy?

Czego dotyczy termin - "być doskonałym"?

Czy dostrzegasz, że nie można być niedoskonałym w swoim samo wyrażeniu?

Co oznacza dla Ciebie termin "ewoluująca świadomość"?

Jaki dostrzegasz związek pomiędzy ewoluującą świadomością, a doskonałym samo-wyrażeniem istoty, za którą siebie uważasz?

Czym się różni dążenie do wyobrażonej "doskonałości" od doskonałości ewoluującej świadomości?

System wartości człowieka można dostrzec w jego wyborach i działaniu, a nie deklaracjach.

Wybór i działanie mają wartość informacyjną.

Wybór płynący z Miłości zawsze bierze pod uwagę potrzeby traktując na równi siebie i innych.

Egocentryk wybiera jedynie siebie. Potrzeby innych są nieistotne lub co najwyżej, zauważalne. Tylko... gdzie tu jest miejsce na współczującą, dzielącą się wszystkim, Miłość?

Miłość jest stanem świadomości, w ramach którego istota w sposób naturalny i spontaniczny dzieli się z innymi, tym, co sama posiada najcenniejszego.
Jeśli dostrzegasz w relacji z innym człowiekiem, że manipulujesz, zatrzymaj się i zastanów czy właśnie tak uczyniłaby Miłość. To jeden z elementów uświadomienia sobie, z jakiego poziomu płynie to, co nazywasz Miłością.
Budowanie nowego "ja" bez świadomości miejsca, w który jesteś, to "karkołomna" wycieczka.

Ażeby odczuwać błogość i beztroskę Miłości Uniwersalnej trzeba do niej dotrzeć otwierając serce w swej ziemskiej podróży na nowe aspekty rzeczywistości, którą sam tworzysz i w obrębie której, doświadczasz.

Samoobserwacja ma służyć zmianie, a nie krytyce czy osądzaniu kogokolwiek czy czegokolwiek.

Kiedy nauka o sobie w ramach doświadczania jest efektywna?
Kiedy spostrzegamy, wnioskujemy, dokonujemy innych wyborów. Ból emocjonalny, który jest zawsze obecny przy burzeniu starych wzorców myślowych, należy uwolnić poprzez podniesienie energii. Dobrze jest skorzystać ze wsparcia człowieka zajmującego się uzdrawianiem tego poziomu.

W ramach działalności OBK Vega wykorzystywałam do uwolnienia bólu emocjonalnego techniki związane z arterapią. Są skuteczne.

Na czym opiera się ludzka wiara?

Dlaczego "ślepa wiara" stanowi zagrożenie dla integralności naszej osobowości?

Jaki istnieje związek pomiędzy naszymi potrzebami, najgłębszymi wewnętrznymi przekonaniami, a tym, czemu lub komu ufamy, bądź w co wierzymy?

Co oznacza dla Ciebie termin - "otwartość na weryfikację własnych przekonań"?
W jaki sposób weryfikujesz swoje przekonania?

Czemu, Twoim zdaniem, służą relacje międzyludzkie?

Czy istnieje możliwość stworzenia relacji bez oczekiwań (czy to w stosunku do własnej potrzeby poznania siebie czy sposobu postrzegania rzeczywistości przez inna istotę czy istoty)?
Jaki sens miałby taki związek?

Co nazywasz oczekiwaniem?

Z czego wypływa bezwarunkowa akceptacja w relacjach?

Co oznacza dla Ciebie termin - trudna relacja?
Czy jesteś w stanie zaakceptować bezwarunkowo relacje niosące lęk, obawę, ból i cierpienie w codziennym życiu?
Jak długo?
Jaką wiedzę o Tobie, o Twej Miłości, niosą trudne relacje?

Kiedy słowa człowieka są "puste"?

Droga rozwoju człowieka zasadza się na nieustannej transformacji wielu poziomów jego wielowymiarowej istoty. Czym jest energia dla tej przemiany?

Energia, to fundament wszelkiego istnienia. Im wyższy poziom wibracji, tym wyższy poziom świadomości, tym szersza perspektywa wiedzy o Rzeczywistości, tym doskonalsza twórczość i piękno doświadczenia własnego potencjału.

Pewna grupa ludzi identyfikująca częstotliwość wibracji z poziomem rozwoju, usiłuje podnieść Energię na wielu poziomach przy pomocy medytacji.

W jakich okolicznościach medytacja sprzyja podniesieniu poziomu wibracji własnej, a kiedy jedynie stabilizuje poziom energii?

Czym jest medytacja w "działaniu"?

Czym różni się samorealizacja z poziomu "osobowości" od samorealizacji z poziomu Duszy?

Co stanowi bazę do realizacji z poziomu osobowości, a co jest fundamentem samorealizacji z poziomu Duszy?

Czym różni się samorealizacja z poziomu dojrzałej ukształtowanej na bazie mądrości serca osobowości, od samorealizacji z poziomu chwiejności emocjonalnej i mentalnej, niedojrzałej osobowości?

Czy niedojrzała mentalnie i emocjonalnie osobowość może zintegrować się z informacjami płynącymi z wysokiej częstotliwości Powszechnego Pola Energii?

W jaki sposób, Twoim zdaniem "dojrzewa" ludzka osobowość?

Co stanowi realne zagrożenie dla rozwijającej się ludzkiej osobowości?

Medytacja jest jednym z wielu narzędzi rozwijającej się świadomości. Jednym ukazuje ich chaos mentalny, innych przenosi do wymiarów odpowiadających poziomowi rozwoju wewnętrznego. Są również i tacy, którzy doświadczają błogości Pustki.

Rozwój jednakże zakłada wzrost, co odnosi się do wszystkich poziomów funkcjonowania. Rozwój sfery mentalnej, emocjonalnej, dbałość o fizyczny nośnik naszej istoty. Do tych poziomów dociera świadomość na obecnym etapie rozwoju dla znakomitej większości mieszkańców planety Ziemia. Niewielka garstka doświadczyła siebie w kategoriach ciała energetycznego, a jednostki świetlistości własnych ciał. Manipulowanie stanem świadomości poprzez substancje stymulujące, modelujące, nie ma nic wspólnego z rozwojem, choć może chwilowo poszerzyć perspektywę postrzegania rzeczywistości.

Z mojego oglądu Rzeczywistości wielu ludzi ma problem z odczuwaniem Miłości. Tworzą swoje doświadczenie w oparciu o wypracowane wzorce zachowań, wymogi środowiskowe, nawyki, potrzeby świata zmysłów. Jeśli inspirujesz się postrzeganiem zmysłowym przy podejmowaniu decyzji, Twoja częstotliwość wibracji najczęściej pozostaje najczęściej w dotychczasowym poziomie, albo spada... Wszystko zależy od zespołu wewnętrznych cech, które są wiedzą od czuciową zawartą w nośniku energetycznym, czyli wiedzą Duszy.

Cechy wewnętrzne (wiedza Duszy) kształtujemy świadomie lub nieświadomie, ale to one poza posiadanymi talentami, nadają kierunek naszej codziennej twórczości. Bhagawad-Gita opisuje je w kategoriach trzech gun - dobroci, pasji i ignorancji. Guna dobroci jest stanem świadomości rozwijającej się przez Miłość (jak to mówi Kriszna - stanem kiedy wszystkie bramy - czakry oświetla światło wiedzy Duszy). Rozwój wiedzy dokonuje się tu na bazie Miłości i inspiracji, które płyną z Powszechnego Pola Energii.