Twoje zachowanie daje świadectwo o Tobie, o cechach, które ukształtowałeś na drodze rozwoju.

Przyjrzyj się swoim relacjom i odpowiedz sobie na pytanie, czy chciałbyś być traktowany w taki sposób, w jaki Ty odnosisz się do innych ludzi. Nie dziw się, jeśli ludzie potraktują Ciebie w taki sam sposób, jak Ty traktujesz ich, sposób niekoniecznie zgodny z Twoimi potrzebami i oczekiwaniami.

Samoobserwacja, to kopalnia wiedzy, dzięki której człowiek może wzrastać w wiedzę o sobie i możliwości kreacji na miarę własnych marzeń.

Odrzucanie jakiegokolwiek aspektu siebie samego, uniemożliwia rozumienie siebie i rzeczywistości, którą człowiek tworzy, bądź współtworzy z innymi istotami.

Aby realizować marzenia, nie wystarczy chęć. Potrzebna jest wiedza dotycząca własnego potencjału, cech, które odkryliśmy na drodze rozwoju oraz możliwości, które stwarza lub nie, świat zewnętrzny. Wszelka kreacja jest uwarunkowana.

Każdy Twój wybór daje pogląd na miejsce, w którym jesteś. Skorzystaj z tej wiedzy, jak również spostrzeżeń przychylnych Tobie istot, dla własnego dobra.

Pokora jest najlepszym sojusznikiem rozumienia siebie i świata, bowiem wypływa z akceptacji siebie, jako jednej z wielu perspektyw Jedynego Ducha. Poszerzenie wiedzy oferowane przez innych ułatwia podróżowanie po bezdrożach Ducha.

Pacjenci, zwłaszcza ciężko i przewlekle chorzy, często pytają o Boga. Postrzegają życie z innej perspektywy. Dostrzegają kruchość i często surowo oceniają własne wybory. Nie rozumieją, że są twórcami własnej rzeczywistości i... samych siebie.

Nikt i nic nie ma prawa odebrać człowiekowi jego woli stanowienia o sobie, nawet, jeśli jego wybory prowadzą go w mroczne krainy.

To, czego doświadczają ludzie zależy od ich przekonań, które stanowią matrycę do tworzenia. Przekonania są ugruntowane przez doświadczenia.

Zmieniając przekonania, zmieniamy twórczość, a co za tym idzie, własne doświadczenie rzeczywistości.

Nie łatwo zmienić przekonania tkwiąc w trudnej sytuacji, która niejako potwierdza dotychczasowe prawdy. Potrzebna jest wiedza, praca i czas.

Twoje życie stworzył Twój umysł oraz umysły innych towarzyszy podróży.

Spójrz na siebie. W co inwestujesz swoją Energię psychiczną? Jak dużo czasu poświęcasz na celebrowanie swego życia, w tym, na rozwój serca? Miłość, to piękny, ale delikatny kwiat i choć każda istota nosi jej zalążek w sercu, Ty dokonujesz wyboru kiedy i w jaki sposób ujawnić pełnię jej istnienia w swoim doświadczeniu.

Miłość, to piękny, delikatny kwiat. Trzeba go zasiewać, potem z uwagą i czułością pielęgnować.

Spójrz na siebie. W co inwestujesz swoją Energię psychiczną? Jak dużo czasu poświęcasz na celebrowanie swego życia, na rozwój serca?

To, na czym koncentrujesz uwagę, wzrasta, by stać się rzeczywistością, o ile uruchomisz działanie kończące cykl kreatywny.

Miłość jest podstawową Energią Stwórczą. Każda istota w swym zalążku jest z Miłością zintegrowana, ba, sama nią Jest.

Identyfikacja z tożsamością wyobrażoną, utrwalona poprzez liczne doświadczenia, odsuwa istotę od jej korzeni, odsuwa od odczucia Miłości.

Powrót do korzeni własnej istoty, to droga uwalniania iluzji dotyczących siebie i świata, który dostrzegasz. Często, to bolesny proces zwłaszcza, gdy iluzje roztrzaskują się w konfrontacji z odczuciem.

Wielu ludzi korzysta z technik, które w założeniu mają na celu uzdrowienie ich istoty, uwolnienie blokad uniemożliwiających odczuwanie Miłości.

Oczekują uwolnienia bólu, usunięcia przeszkód, ale... docieranie to proces. Zakłada wybór stosownych narzędzi, pracę i czas. Nie istnieje uniwersalna metoda.